Leonie Bouwman

Dit boek gaat over mijn persoonlijke ervaringen. Over mijn leven in een gezin waarin mijn weinig empathische vader een allesoverheersende rol speelde. Maar ook gaat dit boek over hoe ik ondanks mijn vader tot een levend geloof ben gekomen in een persoonlijke God. Een hemelse vader die in tegenstelling tot mijn aardse vader wel onvoorwaardelijk van mij houdt. Nog vijftienhonderd kilometer te gaan... Mijn vader had mij weer waar hij mij wilde hebben. In zijn macht. We reden samen in zijn Mercedes op weg naar Spanje. Hij dacht dat zijn relatie met zijn lastige oudste dochter weer volledig was hersteld. En daarmee zijn aanzien... Hij sloeg zichzelf letterlijk op de borst en zei: 'Je moet naar de kerk gaan, omdat ik er ook heen ga. Kijk eens wat een geweldige man ik ben geworden door naar de kerk te gaan.' Op dat moment heb ik God volledig de rug toegekeerd. Bij God de Vader had ik vanaf die dag een vreselijk naar beeld. De door onze God met liefde ingezaaide mooie bloementuintjes, werden door mijn narcistische vader stelselmatig overhoop getrokken en vertrapt. Mijn vader had geen enkele interesse in hoe mooi wij als kinderen zouden kunnen opgroeien en open bloeien als hij ons de ruimte daarvoor zou gunnen. Met zijn charisma leidde mijn vader iedereen om de tuin. Wie af en toe met hem omging, kon onmogelijk invoelen hoe hij telkens over de grenzen van zijn kinderen heenging. Of invoelen hoe hij onder onze huid kroop en al onze energie bij ons wegzoog. Dit boek gaat over mijn persoonlijke ervaringen. Over mijn leven in een gezin waarin mijn weinig empathische vader een allesoverheersende rol speelde. Maar ook gaat dit boek over hoe ik ondanks mijn vader tot een levend geloof ben gekomen in een persoonlijke God. Een hemelse vader die in tegenstelling tot mijn aardse vader wel onvoorwaardelijk van mij houdt.

Met de erfenis van oude familiebrieven groeit bij Mathilde het besef dat ze goud in handen heeft. Als daar de overgeleverde anekdotes uit haar familie bijkomen, besluit ze er een roman van te maken. Via vier generaties vrouwen ontvouwt zich een kroniek die negen decennia beslaat. Centraal staat de impact van de Tweede Wereldoorlog en de voor de buitenwereld onzichtbare destructie door narcisme die gezinsverbanden heeft verwoest. In de jaren ‘30 van de vorige eeuw probeert moeder Magda met hard werken in de slagerij haar gezin draaiende te houden. Haar dochter Sophia vertrekt met een kersverse echtgenoot naar het verre, exotische Nederlands-Indië. Met brieven houden ze elkaar op de hoogte van het wel en wee tot de oorlog roet in het eten gooit. Sophia’s dochter leert reeds jong te buigen voor de jap. Getekend door haar kampervaring belandt Josephina in een huwelijk waarin ze opnieuw diep buigt voor de macht van liefdeloosheid. Mathilde beseft dat zowel in gevangenschap als in vrijheid, God zich over ieders leven buigt als een regenboog van liefde, trouw en troost. Ze laat haar leven door God ten goede leiden en schrijft, doorspekt met haar eigen gevoelens en gedachten, de bewogen geschiedenis van haar familie.