Martijn van der Veer

De casus. De stille afwezigheid van woorden beukt nog na op mijn trommelvliezen. De ontbrekende begroeting, de wegdraaiende blik. ‘De ontmoeting’ was onvoorbereid. De emotie van het moment daarom des te puurder.  Échter. Onverbloemd. Rauw. En hoewel mijn

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen; Dit blog is voor twijfelaars. Twijfelaars in het geloof. Twijfelaars aan het kindschap. Aan het horen bij het volk van God. Aan het wedergeboren zijn. Nieuw in Christus. Hoe jij het zelf ook noemt twijfelaar,

Sinds een jaar of twee zit ik midden in een talentenjacht. Een lastige. Een talentenjacht waarin ikzelf én de scout ben, én het leidend voorwerp;  Ik ben op zoek naar het talent of de talenten in mezelf.  Als ik kijk naar andere talentenjachten, duren dez

Donderdagochtend, 08:19 uur. Terwijl ik met de auto onderweg ben, klinkt vanuit mijn broekzak zacht het ‘ping’ geluidje van mijn telefoon. Eén keer ping betekend een what’s appje. Voordat ik m’n telefoon uit mijn broekzak weet te wurmen gaan mijn gedacht

Vechten doe ik nooit. Nou ja, nooit.., bijna nooit. Bijna nooit meer moet ik eigenlijk zeggen. In ieder geval niet meer op de manier zoals ik dat gewend was te doen. Er is namelijk een tijd geweest dat ik er lustig op los sloeg en daar ook nog een soort v

Weer begin ik mijn blog met een vraag die mij veel heeft bezig gehouden en die me iedere keer als ik er over nadenk weer ‘triggert’. Hoe zie ik eruit door de ogen van God? Met al mijn onvolkomenheden, fouten, verkeerde verlangens, openlijke of verborgen z

Als aan jou gevraagd wordt wat het doel is van je leven, wat is dan jouw antwoord? Héb je er wel direct een antwoord op? Of is je antwoord afhankelijk van wie de vraag stelt? Hoe mooi zou het zijn als iedere christen (volger van Christus!) hierop hetzelfd