Annemieke van Bochove

Sta op deze laatste dag van het jaar eens stil bij de woorden waarmee Jezus zich voorstelt aan Johannes: “Ik ben de Alfa en de Omega, het Begin en het Einde. Wie dorst heeft, zal Ik voor niets te drinken geven uit de bron van het water des levens.” Hij is

Als jij terugkijkt op het afgelopen jaar en daarover deze tekst van Psalm 103 legt: wat doet dit met jou? Waar zag jij dat God liefdevol is, genadig, geduld en vol goedheid? Kun jij ze benoemen? En misschien wringt het wel. Om dat wat er ook dit jaar is

Eerst wil ik je vragen om de Bijbeltekst hierboven te lezen. En daarna je ogen dicht te doen, vraag God om hierbij te zijn en denk na over wat deze woorden voor jou betekenen. Deze woorden gaan over de Aanwezige. Die middenin jouw leven verlangt te zijn

Het is de zevende dag. Ooit stond Jezus op de zevende dag van het Loofhuttenfeest en riep: “Heb je dorst? Kom naar Mij en drink. Vertrouw Mij en stromen van levend water zullen vanuit jou stromen”. Waar vind jij je rust, je thuis? Waar drink je, waar eet

Misschien herken je dat idee wel, dat je iets móet doen om God te vinden. Dat je helemaal moet ontsnappen uit jouw realiteit, in de rust moet komen en dan ergens op een bepaalde golflengte God kunt ontmoeten. Alsof je haast naar een ander level moet om Go

We hadden het gisteren over die loofhut. Veel berekeningen gaan uit dat Jezus geboren is tijdens het Loofhuttenfeest. In een loofhut. Daar in een broodbak lag de Immanuel: de God-met-ons. Het ultieme symbool van God, die zo verlangt om aanwezig te zijn in

December is een drukke maand. Iedereen lijkt met van alles bezig. Gezellig, druk. En middenin die gezelligheid en overvloed van lichtjes kun je je soms juist zo eenzaam voelen. Anoniem. Zoveel gaat in deze tijd om de oppervlakte. Om schoonheid-aan-de-buit

We kunnen zo druk bezig zijn met het vullen van ons huis met alles wat bij kerst hoort—versieringen, cadeaus, een volle tafel. Maar wie heeft ons eigenlijk verteld dat dit ‘hoort’ (wie zegt dat ons huis compleet is als de kerstboom perfect staat)? Mozes w

Mozes staat op een beslissend moment. Hij weigert om één stap verder te gaan zonder Gods aanwezigheid. “Als Uw aangezicht niet meegaat...” Het is geen optie, geen verzoek met enige ruimte voor onderhandeling—Mozes eist het: God, ik ga nergens heen zonder

De stop-dag. Her-adem-dag. Heb je een moment om die rust te vinden op deze Tweede Adventszondag? Om bewust ruimte te maken voor de Aanwezige? Misschien vind je het lastig. Misschien gaat je hoofd nog te snel. Juist vandaag wil ik je iets meegeven over wie

De sabbat is een uitnodiging om te stoppen, los te laten en binnen te stappen in de rust die God ons vanaf het begin heeft gegeven. Of noem de sabbat “stop-dag” of “heilige-rust-dag” of “her-ademdag” of... Deze dag vraagt iets van ons: voorbereiding. Net

Vanaf het allereerste begin wilde God bij de mens zijn. In de hof van Eden wandelde Hij met Adam en Eva, in pure nabijheid. Het was Gods verlangen om dicht bij Zijn schepping te zijn, een verlangen dat zelfs na de breuk door zonde nooit verdween. Door de

Jezus wordt in de profetie van Jesaja aangekondigd als de Vredevorst. Niet zomaar vrede zoals de wereld die soms kent, maar een diepe, allesomvattende vrede die blijft bestaan, zelfs middenin de drukte en chaos van het leven. Het is die innerlijke rust wa

Voor Israël was de tabernakel een zichtbare plek waar ze Gods aanwezigheid konden ervaren, midden in hun dagelijks leven. Het was een ruimte van ontmoeting, waar God Zijn verlangen liet zien om dicht bij Zijn volk te zijn. Net zoals de tabernakel een tast

De sabbat is meer dan alleen een rustdag—het is een dag om te stoppen. In het Hebreeuws betekent sabbat "ophouden," "stilzetten," een moment waarop je alles laat liggen en ruimte maakt voor rust. Jonathan Sacks noemt het de "herinnering dat we vrij zijn."

We leven in een wereld waarin het normaal is om altijd maar door te gaan. Je dagen zijn vol, de agenda is overvol, en voor je het weet, ren je van de ene naar de andere taak. Maar terwijl we proberen alles af te krijgen, nodigt Jezus ons uit om stil te wo

Vandaag is de eerste adventszondag, een tijd van verwachting waarin we toeleven naar kerst, de komst van Immanuel, God met ons. Maar waarom zou jij tot kerst wachten om te stappen in dat leven van rust en aanwezigheid? Wat zou er veranderen als jij deze a

In de haast van de dag, waarin de wereld om je heen lijkt te razen, is er altijd dat moment van keuze. Omgeven door chaos, eindeloze meldingen en de drukte, kun je besluiten om stil te staan. Neem een ademhaling en laat alles even los. Voel je het? De uit

God is het meest zichtbaar in Jezus, juist ook in Zijn aanwezig-zijn toen Hij op aarde was. Wat opvalt in het drukke leven van Jezus, is dat Hij geen haast had. Terwijl de menigte Hem volgde en de discipelen zich voorbereidden op de "volgende stap," was J

Soms lijkt het veiliger om afstand te houden. Misschien omdat je bang bent dat God niet zal reageren zoals je hoopt, of omdat je eerder teleurgesteld bent. Bang voor stilte, voor een nieuwe teleurstelling, of voor het verliezen van je hoop. Toch staat er

God was daar, tastbaar aanwezig in vuur en wolken. En toch staat het volk van Israël op afstand. Ze zijn bang. Mozes mag dichtbij komen, maar zij durven niet. Misschien herken je dat. Je wilt naar God toe, maar iets houdt je tegen. Voelt het alsof je niet

Daar gaan we weer. Terwijl Mozes op de berg Sinaï is, draait het volk zich om en maakt een gouden kalf. Makkelijk om vanaf de zijlijn te oordelen, toch? Maar als we eerlijk zijn, wat doen wij als de druk stijgt en de antwoorden uitblijven? In plaats van s

Zelfs midden in de woestijn zijn de Israëlieten omringd door Gods onmiskenbare aanwezigheid—de grote wolkkolom overdag en de vurige kolom ’s nachts. Maar dorstig en wanhopig beginnen ze te klagen, want het water is op. Het lijkt wel een cirkel: paniek, wa

Drie dagen na de wonderlijke doortocht door de Rode Zee komt Israël alweer in de problemen. Dorstig, uitgeput, en geconfronteerd met bitter water raakt het volk volledig in paniek. Wat God gedaan heeft, lijkt alweer vergeten. Misschien zat het in hun hoof