Een paar weken terug postte ik een overdenking vanuit Matteüs 12:1-8 waar veel op gereageerd werd met daarbij de vraag of ik de inhoud nog een keer kon publiceren.
Bij deze dus ;-)
Strekking van het verhaal was dat veel mensen vasthouden aan regelgeving zonder zich daarbij af te vragen wat de reden ván die regelgeving is. Óf er wel een idee bij hebben en zich daarom (of ‘ondanks dat toch’) aan de regels houden.
Natuurlijk doelde ik daar op de huidige maatregelen die het leven, zoals we dat tot anderhalf jaar terug leefden, behoorlijk ontregelen.
Regels kunnen dus ontregelen.
Dat is wat nieuwe regels per definitie doen. Ze worden in het leven geroepen om een bestaande werkelijkheid te beschermen óf om een werkelijkheid te creëren die er nog niet is.
Nieuwe regels ontregelen de werkelijkheid zoals je die tot nu toe kende.
Je bent gewend om op een verjaardag met een huis vol visite te zitten.
De nieuwe regel schrijft voor dat je dit tot 4 gasten moet beperken.
Je bent gewend om mensen een hand te geven of te omhelzen.
De nieuwe regel schrijft voor dat je ze een elleboogje moet geven.
O.k. Die was cynisch.
Duidelijk is dat het doel van regels is om de werkelijkheid zoals je die kent te behouden (oude regels) of te veranderen (nieuwe regels).
Als het goed is worden regels in het leven geroepen om de groep waarvoor ze van toepassing zijn, ten dienste te zijn. Om te weten of dat zo is moet je de reden achter de regel weten. Om te kunnen doorgronden wat het doel van de regel is zul je moeten weten wat de geest van de regel is.
Spannende vraag in deze tijd.
