De geschiedenis rond deze leidsman van het volk Israël kenmerkt zich door het tweezijdigheid!
Het begint al bij de roeping van Gideon. De engel (boodschapper) komt niet met een mededeling, maar er ontstaat een gesprek, een dialoog, Rechters 6:11-18
En ook op de vooravond van de strijd tegen de andere volken is er na de aankondiging, gelegenheid voor Gideon om zichzelf te overtuigen. God geeft geen directe opdracht, maar biedt Gideon aan zichzelf te overtuigen, samen met zijn dienaar Pura, door ongezien het kamp van de vijand te benaderen, Rechters 7:10-14
Maar, ook in Gideon zelf blijkt de tweezijdigheid aanwezig. Hij is niet alleen een sterk voorbeeld van een volk dat twijfelt aan Gods macht. Nee, hij blijkt echter ook de leider die het volk weer wil verbinden aan God. Het verbindend leiderschap van Gideon wordt ondermeer duidelijk doordat hetgeen dat hij van God krijgt, deelt met het volk.
Ook dat zien we bij de eerste ontmoeting tussen Gideon en de engel, Rechters 6:12-13. Gideon werd aangesproken met een zegengroet: “De HEER is met je”. Maar Gideon verandert in zijn reactie het perspectief: “als de HEER ons werkelijk bijstaat, waarom overkomt dit ons dan allemaal?”.
Gideon doet hetzelfde wanneer hij bevestiging heeft gekregen van het moment van de waarheid. God sprak tot hem met de woorden: ‘Het is zover! Doe een aanval op hun kamp; ik geef het je in handen.’ (vers 9). Deze opdracht en belofte worden voor Gideon bevestigd in de droom van de vijandige soldaat (vers 10-14). Waarna hij reageert:
Zodra Gideon de droom en de uitleg ervan had gehoord, boog hij zich dankbaar neer. Terug in het kamp spoorde hij de Israëlieten aan: ‘Het is zover! De HEER geeft jullie het kamp van Midjan in handen!’ (vers 15)
Leiderschap
In dit vers vallen er twee dingen op. Allereerst dankt Gideon God; hij realiseert zich dat hij niet zelf zal overwinnen, maar omdat God deze strijd voor het volk Israël al gewonnen heeft. Daarnaast maakt Gideon de overwinning die hem in handen wordt gegeven tot een overwinning van zijn volk. Immers de tekst uit vers 9 klinkt opnieuw, maar dan niet meer gericht op 1, maar op alle Israëlieten: De HEER geeft jullie (en niet mij alleen) het kamp in handen. Door zijn verbindend leiderschap toont Gideon het volk hoe het de verlossing uit de onderdrukking ontvangt uit Gods handen.
Er toont zich een prachtige samenhang tussen de roeping van Gideon in hoofdstuk 6 en de opdracht in hoofdstuk 7. Langzaam onthuld de Bijbel waarom God juist deze man heeft uitgekozen om leidsman van Zijn volk te zijn:
Gideon denkt, spreekt en strijdt nooit alleen!
Gideon denkt aan zijn volk, maar ook aan hoe het volk leiding van de Heer mist.
Gideon spreekt namens zijn volk en namens zijn Heer
Gideon strijdt voor zijn volk en met de Heer, Die hem in alles sterkt en steunt.
Na veel twijfels en onzekerheden krijgt en pakt (!) Gideon zijn rol. God maakt daarbij de eigen keuze van Gideon doorslaggevend. Dit maakt Gideon tot een verbindend leider.
En zo legt God ook Zijn plan voor u, jouw en mijn leven aan ons voor. Hij dringt het niet op.
God laat altijd ruimte voor een keuze; voor u, jouw en mijn keuze.
Op kruispunten in het leven, is God erbij; dat heeft Hij ons beloofd. Dat is de belofte die het wonder van Pasen ons heeft gebracht: Bij alle keuzes die wij maken, de goede en de slechte, blijft de weg naar God altijd open!
Dus ook op de momenten dat de weg van het leven een doodlopende straat lijkt te zijn, is God erbij.
God heeft voor u, jou en mij namelijk al gewonnen, hoe zwaar de strijd ook wordt.
