Luister, lees en huiver!
Lezing voor vandaag (15 maart) – Rechters 16: 1-6
Ja, Simson roept heel wat associaties op. Het was vandaag lastig kiezen. Met zijn overwinningslied ‘Met een ezelskaak heb ik hun botten gekraakt. Met een ezelskaak heb ik er duizend geraakt!’ dacht ik eerst aan Jan Vayne. Lang haar, muzikaal…, nou ja. Maar het beeld dat zich altijd meer en duidelijker aan mij opdringt is dat van James Bond. De vrouwenversierder. De geheim agent. Double O Seven, die zich maar wat graag door vrouwen laat verleiden om de vijand kwaad te doen. De Rechtersschrijver zegt het wat verhevener: ‘mdat hij (de HEER) een aanleiding zocht om de strijd met de Filistijnen aan te gaan.’ (Re. 14: 4) Simson, de 007 van Israël. Hij, een nul in de liefde, in dienst van de HEER, volmaakt in liefde.
Simson laat zich hoofd en hart makkelijk door vrouwen op hol brengen. Eerst is er een hoer, een vrouw als een deur, die iedereen maar binnenlaat. De Filistijnen zouden met haar moeten doen wat de broers over hun zusje zeggen in Hooglied 8: 9. Was zij een deur, dan sloten wij die met een balk van cederhout. De Filistijnen sluiten niet de deur. Wel de poort. Deur of poort, het maakt Simson niets uit. Meer dan in geweld, gelooft hij in de liefde. Als hij Delilah (betekenis: nacht) ontmoet begint zijn zon onder te gaan. Skyfall! De eerste tekenen van de zon die uit de hemel valt zijn waar te nemen. Meer dan anders raakt Simson geboeid door deze vrouw. Als Simson in haar bevallige armen ligt zingt ze hem langzaam maar zeker in slaap.
Let the sky fall
When it crumbles
We will stand tall
Face it all together
At skyfall
At skyfall
En in de verre verte tekent zich de nacht af. Boven Golgota.
