Het uur der waarheid is aangebroken!
Die nacht zei de HEER tegen Gideon: ‘Het is zover! Doe een aanval op hun kamp; ik geef het je in handen. (vers 9)
Echter, in de aanloop naar dit moment had Gideon in opdracht van God zijn leger teruggebracht van 32.000 man naar 300 man. Zonder twijfel zal Gideon die nacht geen idee hebben, hoe God met driehonderd mensen dat leger van duizenden Midjanieten en Amalekieten en nog andere woestijnvolken wil verslaan. Zij waren “als sprinkhanen over de vlakte uitgezwermd. Hun kamelen waren ontelbaar als zandkorrels aan de zee.” (vers 12).
En in alle eerlijkheid, het lijkt mij zeer beangstigend. Het vraagt je meer dan alleen God te volgen. Het vraagt je God te vertrouwen, in absolute strijd met je verstand.
God had veel geduld met de aarzelende en twijfelende Gideon. Zoals Hij dat overigens ook met mijn twijfel en aarzelingen heeft. En God reikt hem de hand!
‘En als je geen aanval durft te wagen, sluip dan met je knecht Pura naar beneden om te horen waar ze het over hebben. Dat zal je moed geven voor de aanval.’ Samen met zijn knecht Pura sloop Gideon tot vlak bij de voorposten van de vijand. (vers 10-11)
Zo dicht bij de vijand hoort Gideon een soldaat zijn droom vertellen.
‘Een gerstebrood rolde razendsnel rond door het kamp, botste tegen een tent aan en kegelde die omver, zodat hij in elkaar zakte.’ (vers 13b).
Net als voor de collega van de dromende soldaat was de betekenis van deze droom voor Gideon helder: God gaf hem de vijand in handen! Gideon dankt God, keert terug naar zijn Gideonsbende en spreekt met de woorden van de Heer: Het is zover!
Waarom een gerstebroodje?
Een klein broodje. Gemaakt van goedkoop gerst, dat veel goedkoper was dan koren. Vaak gebruikt als veevoer, maar ook voor de arme Israëlieten (die oogst na oogst vernietigd zagen worden). Het broodje staat symbool voor Gideon en zijn mannen: klein en arm, oftewel onaanzienlijk.
We lezen deze tekst op de derde zondag van de veertigdagentijd; zondag oculi, Latijn voor ogen. In die naam klinkt de psalm die (traditioneel) aan de eredienst op deze zondag is verbonden.
Ik houd mijn oog gericht op de HEER,
hij bevrijdt mijn voeten uit het net.
Keer u tot mij en wees mij genadig,
ik ben alleen en ellendig.
Mijn hart is vol van angst,
bevrijd mij uit mijn benauwenis. (Psalm 25:15-17)
God is een bevrijdende God.
Dat bewijst Hij het volk Israël, door het keer op keer uit de onderdrukking te bevrijden.
En onze God is bovenal de God van de onaanzienlijke. Neem Gideon, hij voelde zichzelf al onaanzienlijk (Rechter 6:15), en werd op pad gestuurd met een onaanzienlijk legertje van 300 man. Om deze onaanzienlijke tot leider en bevrijder van het volk te maken, bevrijdt God hem van zijn angst.
En zo wil God ook ons bevrijden!
Hij wil ons bevrijden van alles wat ons weerhoudt om onszelf te zijn (en te vertrouwen).
Bevrijden van de angst om in Hem en in Zijn wegen te geloven.
En hoe?
Hij zal het ons tonen.
Zoals Hij het Gideon toonde in de droom van de vijandige soldaat.
Houd je oog op Hem gericht.
Tycho Jansen
