Gideon trekt ten strijde. En Gideon mag als rechter het volk Israël bevrijden van de onderdrukking!
Toch gaat Gideon niet de strijd aan met een eigen strategie; en ook niet met indrukwekkend wapentuig. De strategie, die kwam van God. En de wapens, die blijken meer dan wat ze op het eerste gezicht lijken.
Eerder lazen en overdachten we hoe Gideon de opdracht van God niet opgedrongen kreeg. God gaf hem de ruimte om, als hij “geen aanval durfde te wagen”, zich te laten overtuigen door “te horen waar ze (de vijanden) het over hebben” (vers 10 en 11). Het bezoek brengt Gideon letterlijk op de knieën van dankbaarheid. God heeft de overwinning al behaald en zal die overwinning in handen van Gideon leggen (vers 15).
Dit geeft Gideon de moed en de geestkracht om de strijd aan te gaan. Gideon roept zijn mannen ten strijde (vers 15) en deelt hij de wapens uit (vers 16).
De Bijbel vertelt ons niet hoe de 300 krijgers reageerden, … of toch?
De mannen van de Gideonsbende stonden met 300 man tegen over een legermacht die “als sprinkhanen over de vlakte waren uitgezwermd” en alleen al hun kamelen waren “ontelbaar als zandkorrels aan de zee” (vers 12). Het bijna is niet te bevatten hoeveel vertrouwen deze mannen moeten hebben gehad in hun legerleider Gideon. Hij stuurde tienduizenden soldaten naar huis, waarna er maar 300 overbleven. In vers 2-8 wordt beschreven waarom (God wil het volk zelf bevrijden) en hoe het leger van Gideon moet worden verkleind. Over de resterende 300 mannen zegt God: “daarmee zal ik jullie bevrijden”. En kennelijk stemde die 300 soldaten daarmee in. Niet voor niets wordt het aantal van die 300 mannen nog eens benoemd in vers 16, bij het verdelen van het ‘wapentuig’.
Ik ben geen militair en heb zelfs geen dienstplicht hoeven te vervullen, toch heb ik geen enkele twijfel hoe ik zou reageren. Immers, zo’n kleine selectie zou je nog als een compliment kunnen opvatten, maar het wapentuig was toch reden om te deserteren? Een ramshoorn, een lege waterkruik en een fakkel. Kennelijk was er iets anders dat deze mannen bond aan Gideon en zijn opdracht.
Deze 300 mannen tonen hoe goed en belangrijk het is om op pad te gaan en in naam van God de strijd te strijden. Zelfs als die strijd alle verstand te boven gaat.
En mocht de leider Gideon je niet overtuigen, kijk dan nog eens naar zijn bewapening.
De wapens
De ramshoorn staat voor het verkondigen van Gods eer en grootheid. Op deze ‘sjofar’ werd geblazen als oproep tot strijd of als waarschuwing voor gevaar. Maar, in de traditie van het Joodse geloof klinkt de sjofar juist ook op de Grote Verzoendag (waarop men fouten en zonde belijdt) en op de eerste dag van het nieuwe jaar (zie Leviticus 25:9). En door de ramshoorn wordt het Woord en de verkondiging een wapen.
De kruiken staan voor het breekbare en vergankelijke van de mens; een beeld dat Prediker ook gebruikte:
‘Voordat het zilverkoord wordt weggenomen,
de gouden lamp gebroken,
de waterkruik in stukken valt,
het scheprad bij de put wordt stukgebroken.
Wanneer het stof terugkeert naar de aarde,
weer wordt zoals het was,
wanneer de adem van het leven weer naar God gaat,
die het leven heeft gegeven.’ (Prediker 12:6-7).
Maar ook de apostel Paulus gebruikt deze vergelijking:
Maar wij zijn slechts een aarden pot voor deze schat; het moet duidelijk zijn dat onze overweldigende kracht niet van onszelf komt, maar van God. (2 Korintiërs 4:7)
En ondanks die vergankelijkheid, zijn wij, door de kracht van God, alles behalve weerloos!
En tenslotte de fakkel; de stralende kracht van God. Hoe mooi dat ook in dit verhaal het stralende Licht van God wordt beschermd door de vergankelijke aarde kruiken.
Net als Gideon werden de 300 mannen opgeroepen te vertrouwen op God. Menselijkerwijs was hun strijd immers niet te winnen! Maar God gaf hen wapens om het geloof en vertrouwen te versterken in de overwinning die Hij voor het volk al had behaald.
Zo is God soms ook ons nabij. Dan geeft Hij niet wat wij denken dat nodig is om onze strijd te winnen. Maar dan geeft Hij kracht en geloof om op Hem te vertrouwen!
Tycho Jansen
