Lezing voor vandaag (16 maart) – Rechters 16: 4-22
Open up your mind and let me step inside Rest your weary head and let your heart decide It’s so easy when you know the rules It’s so easy all you have to do Is fall in love Play the game Everybody play the game of love Ooh yeah
Queen: Play The Game, van het album ‘The Game’
‘Ooh yeah!’, moet Simson gedacht hebben, liggend aan haar bloeiende boezem. Hij is graag bereid om het spel mee te spelen. Wie wil het niet spelen? Het spel van de liefde. Maar…, in ‘The Dark Room of Love’? Dat leest misschien vlotjes weg in Vijftig tinten grijs, maar in vergelijking met het liefdesverhaal van Simson en Delilah is het niet meer dan goedkope pulp fiction. Het kan met z’n donkerste tint grijs niet eens figureren als uiterste schaduwrand van dit inktzwarte verhaal. Simson houdt van Delilah. Hij verliest zijn hele hart aan haar. Speelt met haar, haar sadistisch spel van lugubere liefde. Zijn zon gaat in haar nacht onder. ‘Speel met mij, Simson. Een spannend en opwindend spel.’
Hoe kan iemand je zo boeien dat je weerloos wordt? (Re. 16: 6)
Ja, het boeit van het begin tot het eind. Simson speelt graag mee. Zij boeit hem en hij boeit haar. Hij houdt het geheim van zijn kracht lang in raadselen gehuld (Re. 16: 9). Simson, dat bleek al eerder, houdt wel van raadselspelletjes. Ze wakkeren zijn libido aan. Ze houden zijn geliefde hartstochtelijk. Maar zie je het dan niet Simson? Sterk als de dood is de liefde, beklemmend als het dodenrijk de hartstocht (Hooglied 8: 6). Zo blind kun je toch nog niet zijn? Zie je niet, Simson, dat zij alles op haren en snaren zet om je geheim prijs te geven?
Nee, liefde maakt blind. Simson wil spelen. De verleiding is te groot. ‘Kom, Simson, zon van mijn bestaan, speel met mij. Speel met mij het spel van de nacht.’ Golgota komt dichterbij, zagen we gisteren. Hier zijn we al in Getsemané.
Spiegeltekst: Hij werd gebonden, opdat Hij ons zou ontbinden (uit het klassieke Avondmaalsformulier).
