Op een concert van Joshua Aaron (een Joodse zanger) werd ik geraakt door zijn verwondering. Een verwondering dat zijn ogen, en die van zijn familie, geopend zijn om Yeshua te zien. Hun Joods-zijn is vervolmaakt. Een dankbaarheid, een liefde stroomde door zijn liederen voor het feit dat hij een kind van God genoemd mocht worden.
Soms voelt het zo vanzelfsprekend, zeker als je gelovig opgevoed bent. Totdat je blijft kijken naar Wie God is. Blijft kijken naar hoe groot die liefde is, die de Vader ons gegeven heeft: dat wij Zijn kinderen genoemd mogen worden. Die ontzagwekkend grote, heilige God. Koos jou en mij uit om Zijn kind te worden. Niet een slaaf of werknemer, die iets zou moeten verdienen. Nee, Zijn kind. En wij mogen Hem Vader noemen. Vanwege Zijn genadevolle, altijd-gevende liefde.
Daarom kwam Hij. De Emmanuël. God met ons. Werd één met ons. Om ons Thuis te brengen. In de armen van onze Vader. Om ons nooit meer los te laten. Onze eeuwige Vader.
Heb jij deze Liefde al ‘gezien’, ontmoet? Wat betekent deze Liefde voor jou?
