Als kind hadden we thuis een boek met Bijbelverhalen. Op de kaft stond een krijttekening van een kleine Samuël, zittend op zijn bed, zijn hand achter zijn oor…, luisterend naar Gods stem. Ik keek vaak naar die kaft en dacht: Dat wil ik ook. Samuël was mijn voorbeeld. Hoe zou het zijn, Gods stem zo duidelijk te horen? Misschien dat we ‘m pas na drie keer herkennen, zoals Samuël.
Kort geleden hoorde ik Tania Harris vertellen over haar eerste ervaring met Gods stem. Ze sprak een belofte uit: “Als U spreekt, dan zal ik doen wat U zegt.” Toen God sprak, voelde het niet als een harde stem, maar als een zachte, duidelijke indruk. Die woorden brachten richting en een opdracht: anderen helpen om Gods stem te herkennen. Jouw Schepper, de almachtige God .. jouw Vader spreekt. Soms zacht, soms anders dan je verwacht, maar altijd met liefde en duidelijkheid.
Reminder: Jezus laat ons hetzelfde zien. Hij zocht de stilte, luisterde naar de stem van de Vader en volgde die stem, altijd. Zijn leven was een voortdurend luisteren en doen. Waarom zouden we Hem niet ook hierin volgen? En gewoon de stilte opzoeken en tegen God zeggen: “Spreek, want Uw dienaar luistert”?
