Het is fascinerend hoe het brein werkt. Wanneer Israël bevrijd werd uit Egypte en in de woestijn terechtkwam, koos hun geest al snel voor het vertrouwde verleden. Ze verlangden naar het ‘gemakkelijke’ leven in Egypte, zelfs als dat hen in slavernij hield. Dit is niet vreemd: ons brein heeft de neiging om voor de kortste en meest bekende weg te kiezen, zelfs als die niet het beste is. In momenten van onzekerheid schakelt het brein vaak over op de ‘negativity bias’, de neiging om risico’s en dreigingen te overdrijven.
God gaf Israël manna, iedere dag weer. Het was niet alleen voedsel, het was een les in afhankelijkheid. Elke ochtend waren ze genoodzaakt om te vertrouwen op Gods voorziening. Het was een uitnodiging om hun focus te verleggen van angst naar dankbaarheid.
Tegenwoordig toont onderzoek naar dankbaarheid dat de kracht van een dankbaar hart daadwerkelijk je brein herprogrammeert. Dankbaarheid vermindert de angst die voortkomt uit onzekerheid en versterkt het vertrouwen.
Ik herken dit ‘negativity bias’ in mijn eigen leven vooral op de momenten dat ik moe ben en als ik om wat voor andere reden dan ook niet de kracht heb om weerstand te bieden. Maar als ik dan even rust neem en me bewust richt op alle mooie dingen in mijn leven merk ik dat de ‘mist’ uit mijn hoofd verdwijnt.
