Ik herinner me nog dat moment, als kind, aan het eind van de kerkdienst. Mensen om mij heen trokken snel de jassen aan, pakten hun spulletjes en bleven ergens in dat proces steken om nog even de zegen te ontvangen. Ik deed precies hetzelfde. En ineens zag ik het.
Het schuurde.
Ontvangen wij de zegen van God, alsof we onze spulletjes aan het verzamelen zijn voordat we het kerkgebouw uitlopen? Misschien niet meer met de handen geopend om te ontvangen, maar houden we onze spullen vast?
Misschien zelfs als verademing omdat de dienst éindelijk afgelopen is?
Even.
Lees de woorden van deze zegen, die Paulus opschreef, die over je leven uitgegoten wordt. Het is die onbegrijpelijke, onuitputtelijke genade van de Heer Jezus, onze Redder, de Gezalfde, de beloofde Messias die gekomen ís. Het is die diepe, altijd-gevende en altijd-blijvende liefde van God, zonder dat er iets van ons bij zit. Het is de gemeenschap van de Heilige Geest die met je meegaat. Gods waarheid, wijsheid en inzicht spreekt in jouw leven, jou troost en je woorden geeft voor de mensen om je heen.
Wat is er méér dan dit? Voor vandaag. Morgen.
Hoe ontvang jij de volgende keer deze zegen?
