Ik heb me altijd erg herkend in het verhaal van Mozes. Hij had voor alles een excuus en toch wilde God hem gebruiken om Zijn volk te redden van slavernij. Ik voel me eigenlijk vaak een Mozes, omdat ik ook graag excuses maak om iets niet te doen. Echter, de laatste tijd voel ik me een beetje als Job. Toen onlangs twee andere mensen het verhaal van Job noemde, ben ik het weer gaan lezen. Dit is wat ik ontdekte.
De meesten van jullie kennen het verhaal (of moet ik zeggen: het lijden) van Job wel. Een man die God prees, een goed leven had, voldoende vee en mooie kinderen, krijgt het op een dag zwaar te verduren. Alle voorspoed slaat om. Het ene slechte bericht volgt het andere op. Ik bewonder Job, want Hij vervloekt God niet. Nooit. Nee, wat hij doet, gaat tegen de natuur van ieder mens in. Wat een heerlijke man is dat toch.
“Ik voel me eigenlijk vaak een Mozes, omdat ik ook graag excuses maak om iets niet te doen.”
“Toen stond Job op, scheurde zijn mantel en schoor zijn hoofd; daarop wierp hij zich ter aarde, boog zich neer en zeide: Naakt ben ik uit de schoot mijner moeder gekomen, naakt zal ik wederkeren. De Here heeft gegeven, de Here heeft genomen, de naam des Heren zij geloofd. In dit alles zondigde Job niet en schreef God niets ongerijmds toe.” Job 1:20-22 (NBG)
Keer God niet de rug toe
Wat ik mooi vind in de Engelse NIV-vertaling is dat er in vers 20 niet alleen staat dat hij zich ter aarde wierp. Er staat: then he fell to the ground in worship. Hij viel niet zomaar naar de aarde met zijn gezicht in het stof. Nee, in het midden van zijn lijden, in het midden van de stof, koos hij ervoor om God te aanbidden. Wat een kracht heeft die man.
In zijn voorspoed vergat hij God niet. Hij keerde Hem niet de rug toe: niet in voorspoedige jaren en ook niet in nood. Nu het donker om hem heen is geworden (en dit is slechts het begin van het verhaal), maakt hij bewust de keus om God te aanbidden.
Goede, goede Vader
Ik probeer dat ook te doen als het leven tegenzit. Ik probeer bewust tegen mijn emoties in te gaan en te handelen zoals Job handelde. Ik geloof dat God door en door goed is. Hij is een goede Vader, zoals we zo mooi in dit lied ‘Good good Father’ zingen. Hij heeft geen slechte plannen voor ons. Integendeel, Zijn plannen zijn glorieus. Toch is het hartstikke moeilijk om je zoals Job op te stellen, vroom en oprecht.
“Laat de Heer uw vreugde blijven; ik zeg u nogmaals: wees altijd verheugd.” Filippenzen 4:3 (NBV)
Het is oprecht moeilijk om vreugdevol te zijn als je niet lekker in je vel zit, als je stress hebt of als je ziek bent. Het is op sommige dagen moeilijk om je hoofd opgeheven te houden, om de wijde wereld in te blijven kijken. Ik heb dat de laatste weken ervaren. Maar ik heb een bewuste keus gemaakt om vreugdevol te blijven, ondanks mijn situatie. Dat lukte overigens niet altijd hoor. Laten we eerlijk zijn, sommige dagen heb ik alleen maar kunnen huilen.
“The struggle is real, and the pressure is on.”
Creeper gedrag in church
We leven in een wereld vol stress. Laatst stond ik in de kerk, tijdens aanbidding, naar de mensen om me heen te kijken (excuus voor dit creeper gedrag). Maar het was alsof God mij liet zien: “Kijk, zoveel van deze mensen hebben een burn-out, zijn ziek, gaan door scheiding of ander leed. Maar ik ben nog steeds een goede God. Ik zorg voor Mijn kinderen.”
Burn-out is aan de orde van de dag. Mensen lijken veel meer stress te hebben dan voorheen. We leven ook in een cultuur waarin we ons constant moeten bewijzen. Is het niet op het werk, dan is het wel op Facebook en Instagram. We hebben constant de drang om te laten zien hoe ge-wel-dig ons leven is. The struggle is real, and the pressure is on. Die druk wordt alleen maar verder opgevoerd.
Een tegenstrijdige keus
Toch is God nog steeds een goede God, maar het is aan ons om dat te geloven als ons gezicht plat op de grond ligt en het stof aan beide kanten omhoog stuift. Wij kunnen ervoor kiezen om Zijn naam groot te maken in het proces. Dat lijkt tegenstrijdig en dat is het denk ook voor heel wat mensen. Voor het andere deel, zal het echter perspectief bieden.
Als we verder lezen in Filippenzen 4:6-7 staat er namelijk:
“Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank Hem in al uw gebeden.
Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, uw hart en gedachten
in Christus Jezus bewaren.”
Niet van deze wereld.
Als we Hem danken en prijzen in het midden van onze situaties, dan zal Hij ons vrede geven. De situaties zullen niet in een handomdraai veranderen, maar ons perspectief verandert wel. We ontvangen vrede die ons menselijk verstand te boven gaat. Vrede die wij niet eens begrijpen. Het is gewoon niet van deze wereld.
Job ontdekte dat de sleutels tot vrede, aanbidding en dankbaarheid zijn, nog ver voordat Paulus erover schreef. En ja, Job maakte ook fouten en zei ook weleens verkeerde dingen. Ik vind dat alleen maar mooier, want in frustratie zeggen wij ook weleens dingen die kant noch wal raken, omdat we bepaalde punten gewoon niet snappen met ons menselijk verstand. Job heeft lef, want aan het eind van het verhaal, komt hij op die woorden terug. Daar kunnen wij nog wat van leren: toegeven als je fout zat bijvoorbeeld. Alleen de moedigste mensen kunnen dat.
Laten we vasthouden aan God en aan Zijn beloften. Laten we net als Job ter aarde vallen, op onze knieën om God te danken voor Zijn onvoorwaardelijke liefde. Om vervolgens het stof van ons af te schudden en met opgeheven hoofd de wereld (opnieuw) te trotseren.
