“Is angst een zonde?” Deze vraag werd me gesteld terwijl ik werd geinterviewd voor een Christelijke vrouwenconferentie. “Nee” zei ik. Te snel. Want terwijl ik mijn antwoord onderbouwde had ik het gevoel dat ik ernaast zat, maar ik wilde die angstige vrouw op de voorste rij niet ook nog eens opzadelen met een schuldgevoel. Ik zei “Angst opzich is geen zonde, maar het verleidt ons om zondige dingen te doen. Een verslaving ligt op de loer als we alcohol of drugs gebruiken om de angstige gedachten en gevoelens te onderdrukken. Ook maakt angst dat we ons isoleren. Angst voor afwijzing kan ervoor zorgen dat iemand zich terugtrekt van mensen die hem kunnen bemoedigen en versterken.” Tijdens mijn antwoord gingen mijn gedachten een andere kant op. Ik dacht ”Angst draait om “ik”, het maakt je continu gericht op jezelf.” En gericht zijn op jezelf gaat in tegen wat Jezus ons leert over naastenliefde.
Terugdenkend zou ik nu willen zeggen dat ik dit een strikvraag vind. Angst is onderdeel van onze zondige staat, we zijn onderdeel van een schepping die bedorven is en we hebben angst nodig om te overleven in deze gevallen wereld. Als een blaffende hond op je afrent zorgt de angst ervoor dat je jezelf in veiligheid brengt. Adrenaline helpt ons om beter te presteren.
“Er schijnen in totaal 365 bijbelverzen te zijn waarin ons wordt geboden niet bang te zijn.“
Als ik naar onze 6 maanden oude zoon kijk zie ik dat hij simpelweg nog geen angst kent. Hij kijkt mensen volledig in de ogen en lacht, klaar om liefde te ontvangen. Ik koester deze fase, hoe lang zal het duren voor zijn vertrouwen gebroken wordt en angst en schaamte in zijn hart wortelschieten? Wanneer komt het moment dat hij volledig oogcontact ontwijkt? Hij is nu puur en vol vriendelijkheid. Ik kan het niet helpen te denken dat dit is hoe we bedoeld zijn als mensen.
Wees niet bang, vrees niet, maak je geen zorgen… Er schijnen in totaal 365 bijbelverzen te zijn waarin ons wordt geboden niet bang te zijn. Inderdaad, geboden. “Wees niet bang” is imperatief, een gebod. Dat betekent dat daar tegenin gaan ongehoorzaam is. En wat weten we over ongehoorzaamheid? Dat het leidt tot onnodig lijden. We snijden ons doorgaans in de vingers met ongehoorzaamheid, want God weet het namelijk beter. Hij heeft daadwerkelijk de wereld in Zijn hand, en jouw zorgen kunnen daar niets aan toevoegen. Zorgen kunnen Hem zelfs in de weg staan, een angstig hart kan geen liefde ontvangen of geven. Angst drijft de liefde uit.. o, wacht eens even. We lezen in 1 Johannes dat ware liefde de angst uit drijft. Het lijkt erop alsof ons een keuze wordt geboden. Voed je de angst of de liefde in je hart?
Maar we leven in een gevallen wereld, angst is onderdeel van ons bestaan tot Jezus terug komt. Het is een gevolg van de zondeval. We hebben angst nodig om te overleven in deze doorgaans niet veilige wereld. Wat kunnen we dan doen met onze angst? In het boek Filipenzen schrijft Paulus “Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God…”.
Wat zou er gebeuren als we onze angst omzetten in een vraag om wat we verlangen? Zet je angst voor terrorisme om in een gebed voor de groei van God’s koninkrijk. Zet je angst voor gevaar om in een gebed om kracht, moed en bescherming. Verander je angst voor de toekomst in een gebed voor dat wat je verlangt. Als gebed kracht heeft, wat zou er gebeuren als we elke keer dat we bang zijn, dat vertalen in een gerichte, misschien zelfs hardop uitgesproken verzoek naar God? Ik denk dat God’s nieuwe koninkrijk wat reeds is ontkiemd op die manier steeds meer gestalte krijgt.
