Op oudejaarsavond las mijn vader altijd Psalm 90, het gebed van de Godsman Mozes. In de Psalm wordt meerdere keren gesproken over het beleven en waarderen van de tijd. Mozes schrijft:
Al onze dagen gaan heen door uw woede. Wij voleindigen onze jaren in een zucht.
70 jaar krijgen de mensen, en de sterken 80 jaar. ‘Het beste daarvan is moeite en leed, het gaat snel voorbij en wij vliegen heen.’ Misschien herken je de ervaring dat naarmate de jaren vorderen ze voor je gevoel ook steeds sneller gaan. Ik weet nog dat ik als zes- of zevenjarig jongetje op een zonnige dag in het zwembadje in de tuin zat en aan mijn ouders vroeg hoe oud ik was. Toen mijn moeder vertelde dat ik nog maar zes jaar oud was kon ik dat niet geloven. Voor mijn gevoel was ik al wel hónderd. Ik had al zolang geleefd dat het eindeloos leek. Vervolgens vroeg ik: ‘Maar mama, ik blijf wel altijd bestaan toch? Dit gaat toch nooit voorbij?’ Ik voelde me onsterfelijk en het leven leek een geschenk waar nooit een einde aan zou komen.
Kortgeleden keken Ruth en ik elkaar aan en zeiden tegen elkaar: ‘We worden ouder.’ En we schoten in de lach. Maar het is zo. De huid wordt dunner, de wallen nadrukkelijker zichtbaar; het jeugdige gaat er onmiskenbaar af. Zelfs voor mensen die zich ooit onsterfelijk voelden gaan de jaren tellen.
Ik voelde me onsterfelijk en het leven leek een geschenk waar nooit een einde aan zou komen.
In Leviticus 23:15-16 wordt het volk Israël opgeroepen om de dagen tussen Pasen en Pinksteren te tellen; 49 dagen tussen 2e Paasdag en Pinksteren. Twee hoofdstukken verder wordt het volk gevraagd om de Sabbatsjaren te tellen tot aan het Jubeljaar; zeven maal zeven jaar, 49 jaar. Tussen het tellen in deze verzen zit een opmerkelijk verschil. Bij het tellen van de dagen staat het woord ‘tellen’ in het meervoud. Bij het tellen van de jaren, in het tweede vers, staat het in het enkelvoud. Volgens de Joodse rabbi’s slaat het enkelvoud op het leiderschap van het volk, het Sanhedrin. Iédereen wordt opgeroepen om de dágen te tellen, de leiders wordt gevraagd ook de járen te tellen.
Het tellen van de dagen is van belang, want de wijze waarop wij onze dagen doorbrengen is de manier waarop wij ons leven leiden. Jezus riep ons op om te leven bij de dag en ons geen zorgen te maken voor de dag van morgen.
Tegelijk is het belangrijk om de jaren te tellen. Om afstand te nemen van het gewirrewar en gehannes van de dagen en met de blik van een arend de járen in ogenschouw te nemen. Als mensen overschatten we vaak wat we kunnen bereiken in een dag, en we onderschatten wat er kan gebeuren in een jaar. Wanneer we ons blindstaren op onze dagen kunnen we makkelijk in paniek raken, of moedeloos, of het spoor bijster raken. Als we onze jaren bestuderen bespeuren we de hand van God die ons begeleidde, droeg en beschermde.
De wijze waarop wij onze dagen doorbrengen is de manier waarop wij ons leven leiden.
Hoe was het jaar 2017 voor jou? Hoe zou je het kenmerken of omschrijven? En wat is jouw gebed voor het jaar 2018?
Ik wens je een gezegend tellen van jouw jaren.
Henk Stoorvogel
