“Kom. Ga zitten. Laten we een rechtszaak voeren. Dit is de boodschap van God: Al zijn je zonden zo rood als bloed, Ik zal ze wit maken als sneeuw. Al zijn ze zo rood als karmozijn, ze zullen worden als witte wol.”
Jesaja 1:18 (MSG)
Een sta in de weg. Een struikelblok zo hoog als de Westoever barrière. Onoverkomelijk dus. Zo zag ik de kloof tussen mij en God. Of eigenlijk tussen mij en de ervaring die mij zekerheid zou geven. En steeds als ik er naar zocht, liep ik er op stuk. Tot ik de hoop opgaf in een vorm van berusting die mij verder bij God vandaan bracht.
Want dat er tussen God en mij een niet te overbruggen kloof was, was voor mij helder. Die heilige God, voor Wie geen zonde kan bestaan, was een absolute no-match voor mijn leven. Een Bijbelse waarheid waardoor ik me keer op keer liet ontmoedigen.
Ontkennen
Ontkennen heeft geen zin. De kloof is er. Vanaf het allereerste begin. Eva plukte de appel, Adam at en BAM. De verwijdering was een feit. En God wil gerechtigheid. Omdat Hij dat is.
“Maar Ik ga een rechtszaak tegen je beginnen, juist omdat je zegt dat je onschuldig bent.”
Jeremia 2:35 (BB)
Het is het Woord van God. Die rechtszaak moet er komen. Juist met jou als je denkt onschuldig te zijn. Voor mij was dat ontkennen dus nooit het punt. Ik wist het. Dat ik schuldig was. Nooit aan de eis van God kon voldoen. En dreigde ik het even te vergeten, dan werd het me van alle kanten wel op het hart gedrukt..
De rechtszaak
In de loop van de jaren was ik ‘m kwijtgeraakt. God ging met mij een andere weg, zoals Hij met ieder persoonlijk een andere weg gaat. Natuurlijk zijn er herkenningspunten in levens van anderen, maar we hebben een God van maatwerk. Geen generaal pardon, maar persoonsgebonden aanpak.
Rolverdeling
Pas kwam ik ‘de rechtszaak’ weer tegen, in Jesaja, en kon ik het mooie er van inzien. Maar ook de verdraaiing die er soms in gelegd wordt. God als Rechter, jazeker. Maar de Heilige Geest als aanklager? Dat kom ik nergens in de Bijbel tegen. De Parakleet, de Hulp, Degene die mij bijstaat. Mijn Trooster. Hij overtuigt mij van zonde, o ja! Maar op een manier die liefdevol en vol medelijden is. Soft en gentle. Ik zie maar één aanklager in het Woord, één die het niet eens waard is bij naam genoemd te worden. hij roept en schreeuwt naar God in mijn bijzijn, beroept zich op Gods Woord, en zegt hoe verdorven en nutteloos ik ben. Dat ík niets anders verdien dan straf.
“Want allen hebben gezondigd en missen de heerlijkheid van God.”
Romeinen 3:23 (SV)
En dan mijn Heiland. Mijn plaatsvervanger. Hij die vrijwillig in mijn plaats ging staan. Die ál de straf op Zich nam. Door Hém word ik gerechtvaardigd. Rechtvaardig gemaakt. Niet voor rechtvaardig gehouden, maar ik wórd rechtvaardig. God ziet mij als een rechtvaardige. Als iemand waar geen zonde in is. Zonder vlek of rimpel.
“En worden om niet gerechtvaardigd, uit Zijn genade, door de verlossing, die in Christus Jezus is.”
Romeinen 3:24 (SV)
En alles, álles wat je hieraan afdoet is een regelrechte belediging van het werk van Jezus aan het kruis. Zijn verlossing was volkomen! Hoe vaak wordt dat niet benadrukt in de Bijbel?! Niet half, niet voor het grootste deel, maar volkomen! Volmaakt. Door Zijn bloed zijn wij gereinigd van alle zonden!
“en het bloed van Jezus Christus, Zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde.”
1 Johannes 1: 7b (SV)
Het beeld blijft mij bij; de rechtszaak. Met God als rechtvaardige en liefdevolle Rechter die al voorzag in het offer dat betaald moest worden. De Heilige Geest als Hulp en Trooster die mijn zonde aanstipt en garantie geeft dat Hij mij zal helpen deze te overwinnen. En dan de Zoon… Mijn Heiland, die álles heeft volbracht. Tot de laatste druppel de beker van Gods toorn leegdronk. Voor mij.. Hij stapt naar voren, tussen God en mij in, zodat God Jezus ziet als Hij naar mij kijkt..
Het is volbracht. Vrijspraak. Voor jou.
