Volgens mij vergeet ik die dag nooit meer. Ik weet het wel zeker. De hele periode eromheen ook niet trouwens. Het staat in mijn geheugen gegrift. Gebrandmerkt.
Ik zat in de auto te wachten en ik las de laatste hoofdstukken van het boek ‘De ongetemde man’ van John Eldredge. Ik kon het boek gewoon niet laten liggen en móest verder lezen. Gedurende het lezen van het boek was er een stille onrust ontstaan in het diepst van mijn ziel. Een stille maar gespannen onrust alsof je aan de vooravond van een orkaan staat. Je weet dat er iets gaat komen, bent bang voor het geweld waarmee het gepaard zal gaan, maar ergens.., ergens kun je ook bijna niet wachten tot het begint.
Wat is het dat dit gevoel teweegbrengt? Wat zorgt ervoor dat je, ondanks je angst voor het onbekende, staat te popelen om die ongelimiteerde kracht te zien en te ervaren? Wat is het?
Regisseur
Tijdens het lezen was er een besef van gemis gegroeid. Van verlangen. Naar God. Naar de Vader. Ik besefte dat Degene waar mijn leven om hoorde te draaien, hier geen enkele rol in speelde. Ondanks mijn godsdienstige gewoonten was God de Grote Afwezige bij alles wat ik deed. Althans.., ik gáf Hem geen enkele rol. Ondertussen regisseerde Hij mijn leven tot in het kleinste detail. En waar ik links ging waar Hij rechts had bedacht, creëerde Hij nieuwe wegen. Om mij terug te brengen. Terug naar het Vaderhart.
Die dag
En toen kwam dus die dag. Die onvergetelijke dag dat ik in de auto zat te wachten. Die dag heb ik God gevraagd of Hij het verlangen, de orkaan die Hij in mij had geschapen en die in volle hevigheid álles in mij omverblies, wilde temperen. Omdat ik zo mijn werk niet kon doen. Omdat ik zo niet eens meer kon rijden. En ook niet kon blijven zitten wachten. Het liefst was ik op het dak van de auto geklommen en had ik het uitgeschreeuwd naar álle mensen die binnen het bereik van mijn stembanden kwamen. Om hen de noodzaak van het kénnen van Hem te vertellen!
Koninkrijk van God
Het Koninkrijk van God breekt door met kracht! Nu zag ik de volle waarheid hiervan en ervoer ik innerlijk de gevolgen. Door de steeds heviger woedende orkaan werd alle ballast, alle onzin waar ik het huis van mijn leven mee had gebouwd, weggeblazen. Meer en meer zaken kwamen bloot te liggen en riepen met steeds harder wordende stemmen om openbaring. Om bekendmaking. Om licht. En het levenshuis dat ik al 30 jaar in stand hield begon stukje bij beetje af te brokkelen.
Gevaarlijk moment
En dít moment, het moment dat God jouw leven op z’n grondvesten laat schudden, is het gevaarlijkste moment in het leven van een mens. Want als de muren van je levenshuis instorten, je zekerheden wegvallen, dán sta je voor de keus. De keus van je leven; Raap je de brokstukken bij elkaar en probeer je te redden wat er te redden valt, of waag je het erop met God? Anders gezegd; Sluit je je ogen voor Zijn wil en ga je door met je oude leven of geef je de regie aan Hem?
Geweldenaar
Het Koninkrijk van God breekt door met kracht en geweldenaars grijpen het. Een geweldenaar voelde ik me allerminst maar grijpen wilde ik het zeker. God had een kolkende zee geschapen in mijn anders zo rustige en relativerende hart. Hij riep mij. Tot léven.
“De roeping van God is als de roep van de _zee_, die niemand hoort behalve de mensen die de zee in hun hart hebben.”
– Oswald Chambers, –
Die dag (2)
Die dag is bepalend geweest voor het vervolg van mijn leven. Want die dag heb ik mijn leven aan God gegeven. Heeft Híj mijn leven voor Zich genómen. En waar het vervolgens voor mij op aan kwam, was om te geloven dat God wist wat Hij op het oog had.
Ook voor jou komt het hierop aan. Geloven dat God weet wat Hij doet als Hij je roept. Herken je Zijn stem in jouw leven? Verlang je naar zo’n onvergetelijke dag? Naar zo’n storm in je hart? Naar zo’n kolkende zee die de grond onder je oude leven vandaan spoelt? Of hou je het liever bij het oude? Raap je de brokstukken van je oude bestaan bij elkaar en probeer je de schijn hoog te houden?
Misschien is dít voor jou wel de dag om te kiezen. De dag van jouw heil! Kies voor het leven! – Deuteronomium 30:19 –
