De gemeente is een gemeenschap van mensen die Jezus volgen. Een plek van onderlinge liefde, vertrouwen en veiligheid. Waar we terecht kunnen met twijfel, vragen en ons verdriet. Een plek waar je kwetsbaar kunt zijn. Dat zou het tenminste moeten zijn. Maar functioneert de gemeente echt zo? Of nemen we een rol in? Ik kom (te) vaak mensen tegen waar het van buiten heel goed lijkt te gaan, maar waar van binnen toch van alles aan de hand is. En maar de schijn ophouden. Totdat je er moe van wordt. Ik geloof niet dat zo’n kerk aantrekkelijk is. Niet voor buitenstaanders, maar ook niet voor mensen die nog kwetsbaar zijn in hun zoektocht naar Jezus.
Jezus is gekomen voor degenen die hulp nodig hebben
Jezus zegt dat hij is gekomen voor de zieken, want juist zij hebben een dokter nodig. Een tijdje geleden preekte ik over de barmhartige Samaritaan. Een heel bekende tekst. Over een man die wordt overvallen en voor dood wordt achtergelaten. Uiteindelijk komt er een Samaritaan langs die zich het lot van de man langs de kant van de weg aantrekt. Hij verzorgt de man en brengt hem naar een herberg. Die tekst gaat over de vraag hoe je een naaste wordt. De man langs de kant van de weg werd een naaste van de Samaritaan, omdat hij hulp nodig had en de hulp van de Samaritaan aanvaarde.
Wij hebben hulp nodig
Een mooi beeld van hoe het in de gemeente zou moeten functioneren. Zijn wij elkaars naasten, omdat we toevallig op zondag in dezelfde kerk zitten? Of omdat we elkaar tot zegen te zijn door er voor elkaar te zijn als dat nodig is? Ik denk het laatste. Maar daar is wel voor nodig dat we ons ervan bewust zijn dat ook wij langs de kant van de weg liggen. We hebben hulp nodig. De tijd om onze eigen boontjes te doppen is voorbij. We moeten stoppen met ons te gedragen alsof we het allemaal zo aardig voor elkaar hebben.
Sterk door kwetsbaar te zijn
Laten we een voorbeeld stellen. Door gewoon eerlijk te zijn. Te erkennen dat we soms zwak zijn en twijfels hebben. Dat we soms geen bal begrijpen van wat God met ons leven van plan is. Dat we de ander nodig hebben, zoals de man langs de weg de Samaritaan nodig had. Laten we sterk zijn door onze zwakheden te tonen en er dan voor elkaar te zijn. Dan zal de gemeente stralen als een lamp op een voet en zichtbaar zijn als een stad op een berg.
