Zittend in de kerk besef ik te staan op schouders van ouders, op hún werk. Hún werk in het koninkrijk als knechten van God die met veel discipline doctrines nastreefden, hieruit leefden. Het zijn de schouders van deze ouders waar wij op mogen bouwen in vertrouwen dat God door zal gaan.
Dankbaar voor wat ze ons gaven aan inzicht, aan licht in het donker, voel ik conflicten door andere interpretaties van nieuwe generaties. Onverenigbaar lijkende verschillen binnen gezinnen. Stellingen die als pinnen dwars door emoties heen geslagen worden, verworden tot moties van wantrouwen waardoor samen bouwen onmogelijk lijkt.
Dogma’s als muren waar we achter vandaan gluren naar andersdenkenden. Zélf de waarheid in pacht maar niet bij machte liefde te geven aan mensen die niet leven naar het ideaal dat wij nastreven. In stilte wordt er verder gebouwd, worden forten versterkt omdat samenwerking niet werkt als je elkaar niet vertrouwt.
De één is van Paulus, de ander van Apollos en zonder het te weten weken we ons van God los. Hebben niet in de gaten dat de waarschuwing aan de Korintiërs en Galaten ook voor onze tijd geschreven is. Dat de boodschap die Leven is er één van vergeven is.
En ik wil niet begrijpen hoe het ooit zo ver heeft kunnen komen omdat ik wil dromen over één wereldwijde kerk. Want er is maar één lichaam en één Geest, zo is het nu en altijd geweest! Één Heer, één geloof en één doop, Genade die gratis is maar niet goedkoop. Duur gekocht door Jezus, de Christus!
“En allen die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven kinderen van God te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven.”
Als je waarheid gaat zoeken in preken of boeken heeft ieder zijn voorkeur, ik ben er niet vreemd van, ook ik beken kleur maar ga altijd weer terug naar de bron van leven, de Bijbel, Gods Woord, aan ons gegeven als spiegel voor de ziel. Dus je hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden, je ook niet te binden aan een sociaal geaccepteerd maatpak dat strak om de regels van voorgeschreven denkbeelden heenvalt.
Wees jezelf in je zoektocht naar God. Hij heeft jou al gevonden, ziet al jouw wonden door begane zonden, of je behoort tot de volkskerk of evangelisch bent, nog geen tekst kan benoemen of de Bijbel van buiten kent. Een pinksterchristen of Gereformeerde Gemeente, Vrijgemaakt of Levend Gesteente. Hij zal niet kijken naar je kerkgenootschap of dogmatische kleur, maar alleen aan je vragen; “Ging je in door de Deur, kwam je over de Weg, is Hij jouw Waarheid? Ga dan in tot het Leven, in Jezus gegeven!
Schuilend onder de paraplu van Zijn bloed, ben jij in Gods ogen alleen maar goed. Leer jezelf op die manier kijken door niet te vergelijken maar te zoeken naar eenheid. Want als we één zijn kunnen we schouder aan schouder verder bouwen op het werk van onze ouders. Laat onze kinderen van verlangen zinderen; geen tijd om te wachten maar met vereende krachten de handen ineenslaan om zo het veelkleurige lichaam te vormen van Hem, die ons Hoofd is, die geprezen, geloofd is, die ene Naam onder de Hemel gegeven, die Naam ten Leven!
J E Z U S
