Misschien zit je op dit moment aan tafel met koffie en iets lekkers, net terug van de kerk, je hoofd al halverwege je week. Dat ene klusje dat nog roept. Die afspraak. Het hoofdstuk dat gelezen moet worden. Maar wat als je vandaag alles even laat liggen? Niet omdat het niet belangrijk is, maar omdat God iets veel beters voor je klaarlegt.
In het begin van de schepping zet God een ritme neer dat haaks staat op alles wat wij normaal vinden. De dag begint als de zon ondergaat. De rust komt eerst. De stilte is het begin. En dan dat wonderlijke detail: de mens wordt geschapen op de zesde dag — en de zevende dag is sabbat. De eerste volledige dag van de mens is er een van rust, niet van werk. Van ontvangen. Van kijken naar wat al goed is.
Zo heeft God het bedoeld. Geen leven dat begint bij doen, maar bij zijn. Niet bij grip, maar bij genade.
Misschien is vandaag jouw beurt om dat ritme weer op te pakken. Om je niet te laten leiden door alles wat nog moet, maar om je opnieuw te laten leiden door Hem. Zet je telefoon op stil. Ga wandelen. Kijk naar de lucht. Adem de adem die Hij gaf.
En als je mensen om je heen hebt: kijk elkaar aan. Eet samen. Zegen de dag. Lach. Rust. Je bent geschapen voor dit ritme. Gemaakt om te leven in vrede, met ruimte, gedragen door de Aanwezige.
