Mozes staat op een beslissend moment. Hij weigert om één stap verder te gaan zonder Gods aanwezigheid. “Als Uw aangezicht niet meegaat...” Het is geen optie, geen verzoek met enige ruimte voor onderhandeling—Mozes eist het: God, ik ga nergens heen zonder U. Het is de roep van iemand die weet dat zonder Gods aanwezigheid alles leeg is, zinloos. Wat betekent dat voor jou? Hoe vaak ren je door het leven, door je dagen heen, zonder erbij stil te staan dat je alleen écht leeft als je bewust in Zijn aanwezigheid bent? De kern van Mozes’ roep is een intens verlangen, dat niet om te praten is: “God, ik kan dit niet zonder U.” Waar verlang jij naar? Voel je diezelfde honger? Misschien lijkt het alsof je je dagen alleen maar vult met afspraken, verplichtingen en to-do-lijstjes. Toch kun je zoals Mozes vandaag stoppen, stil worden. “Heer, ga met me mee. Ik heb U nodig. Laat me niet alleen.” Psalm 139:7 zingt dat er geen plek is waar we voor God kunnen vluchten. Gelukkig. Zijn aangezicht is overal. En toch, in de chaos van dit seizoen, nodigt Hij je uit om bewust stil te staan en Zijn nabijheid te zoeken—juist in de drukte. Want mét Hem verandert alles.
