Als Mozes samen met zijn broer Aäron voor het eerst bij de oudsten van de Israëlieten komt om hen te vertellen over de aanstaande bevrijding, zijn ze blij en verwonderd.
Ze geloven.
Maar als Mozes Gods boodschap aan farao heeft verteld en farao besluit om het volk te straffen en nóg harder te laten werken, twijfelen ze aan Mozes’ intenties en spreken ze het oordeel van God over hem uit.
Ze twijfelen.
Nadat Mozes dit met God heeft gedeeld, geeft God hem een boodschap van bevrijding voor het volk. Het harde werk, de voortdurende druk van farao’s regime en de verslechtering van de omstandigheden zorgen er echter voor dat de woorden niet bij hen binnenkomen. De moed is hen in de schoenen gezonken.
Ze zijn moedeloos.
Herkenbaar patroon? Zo gaat het vaak in ons leven toch? Eerst klinkt er een woord van hoop, waar je je aan vastklampt; je gelooft! Maar als de omstandigheden verslechteren ga je twijfelen en als deze na een tijd nog niet veranderd zijn, geef je de moed op. De moed zinkt je in de schoenen.
Ik wil je vanochtend aanmoedigen om op de trouw van God in dit verhaal te letten; Hij doet wat Hij belooft!
