Een tijdje geleden kreeg Wouter, waarmee ik samen leiding mag geven aan 4M*, in een gesprek met een bezorgde moeder, de volgende vraag: “Wat moet ik nog leren aan mijn jongens? Wat moeten ze weten voordat ik ze de wijde wereld in kan sturen?”
Een mooie vraag, die ergens ook bizar is. Want waarom leefde deze vraag in haar hart? Waarom was die niet al lang beantwoord door haar eigen man, de vader van haar jongens? Waarom had hij hierin niet zijn verantwoordelijkheid genomen?
Geluiden over ‘betekenisvol leven’, wat het inhoudt en hoe dat eruit zou zien, moeten ergens herkenbaar voor je zijn. In een wereld die piept en kraakt onder het gewicht van vluchtigheid en haast is verantwoordelijkheid een vies concept geworden waardoor het steeds moeilijker wordt om betekenis te ervaren in de dingen die je dagelijks doet.
Maar verantwoordelijkheid is niet vies. Het is een cadeau dat je leven vormt en dat de missende schakel is die we ervaren in onze eigen levens én in de levens van anderen.
Jij bent hier niet zomaar. Jouw leven heeft een doel. Zin. Betekenis. Je bent gemaakt met een reden. Door verantwoordelijkheid te nemen voor de mensen en zaken die jij onder handbereik hebt, zet je de eerste stap in de goede richting.
*4M is een internationale christelijke mannenbeweging die zich inzet voor recht en gerechtigheid
