Ok. Deze actie, waarover je misschien al wel meer dan honderd keer hebt gelezen, was in die tijd, op die plek, in die situatie, behoorlijk controversieel. Het deed wel wat stof opwaaien bij de aanwezige discipelen. Of eigenlijk juist niet, want hun meester wastte het juist van hún voeten af..
Het was de taak van een slaaf, geen job voor de Messias. Het was notabene ook nog de avond dat Hij verraden zou worden, de start van Zijn fysieke lijdensweg. Niemand voelde zich geroepen voor deze minderwaardige taak en toen ze allemaal aan tafel lagen stond Jezus op, deed Zijn mantel af en waste hun de voeten.
Waarom? Omdat Hij wilde laten zien dat echte grootheid niet gaat over status, maar over dienen.
Petrus stribbelt tegen. “Nooit zult U mijn voeten wassen!” (vers 8). Hij begrijpt niet dat nederigheid begint bij ontvangen. Jezus antwoordt: “Als Ik je niet was, hoor je niet bij Mij.” Hier raakt Hij de kern: nederigheid betekent je laten dienen door Jezus.
Echte nederigheid gaat over afhankelijkheid. Jezus nodigt ons uit om ons door Hem te laten wassen. Juist die delen van ons leven die het meest smerig zijn. Pas als we dat leren ontvangen, kunnen we anderen dienen zoals Hij.
