“, maar als hij sterft, draagt hij veel vrucht.” - Jezus
Je zult een boer nooit horen zeggen dat hij de tarwe begraven heeft. Hij heeft het gezaaid. Geplant. De boer zaait het graan op zo’n 2 á 3 centimeter diepte waar het na het proces van sterven kan ontkiemen. Hij durft het aan deze tarwe te zaaien omdat hij weet dat de korrel zich op deze manier zal vermenigvuldigen.
Bekijk dit proces bij jezelf eens door deze bril. Focus niet op de pijn en de moeite die het je kost om afscheid te nemen van je oude leven, maar richt je op de belofte na de komma:
“, maar als hij sterft, draagt hij veel vrucht.”
Ik ken de pijn van sterven aan mezelf en ik ga er nog steeds iedere dag doorheen. Daarom weet ik ook dat eenzijdige gerichtheid op het in-de-aarde-vallen-en-sterven je niet veel verder brengt dan het punt waarop je je steeds voelt falen.
Richt je op de belofte na de komma; je bent geplant, niet begraven!
Jezus richtte zich ook op ‘de vreugde die Hem in het vooruitzicht was gesteld’ zodat hij het lijden kon (ver)dragen en voorbij de schande, die dit met zich meebracht, kon kijken.
