In Getsemane bad Jezus: ""Uw wil geschiede."" Daar, tussen de olijfbomen, onder een hemel die zwaar werd van de nacht, gaf Hij zich over. Gedreven door liefde. Vertrouwend op de Vader. Wetend dat dit de weg was naar redding, naar nieuw leven, naar de vervulling van Gods plan. Hij gaf alles en opende de weg door de dood heen.
Hij is de Deur. Hij gaf zich volledig, zodat jij leven zou vinden. Leven in vertrouwen, in de liefde van de Vader. En wij gaan achter Hem aan. Loslaten wat achter ons ligt, stappen zetten in Zijn spoor. Niet blijven hangen in wat was, maar meegaan naar het leven dat Hij geeft. Dit is de weg die Hij wijst: loslaten, vertrouwen, opstaan in het nieuwe.
We keken naar Jezus, leerden stil te zijn, leerden luisteren. Hem gevolgd, midden in de drukte en de stilte. Zijn leven liet zien wat Hem dreef, hoe Hij zich richtte op de Vader. En nu ben je hier. De drempel over, de weg vooruit. Niet langer alleen kijken, maar leven in Zijn ritme, ademen in Zijn tempo, meegaan in Zijn stroom.
Jezus zag wat voor Hem lag: eenzaamheid, pijn, verraad, het kruis. Maar Hij zag méér. De overwinning, het nieuwe leven. Hij koos ervoor, vol overtuiging. Dit was de weg naar redding, liefde in volheid, leven in overvloed.
Hij roept je.
Durf je los te laten? Durf je te leven? Daar, waar overgave ruimte maakt voor vertrouwen. Waar adem wordt gehaald. Waar leven begint. Waar je thuiskomt.
