De gids in de mergelgrot in Valkenburg keek mijn 7-jarige broertje aan. Hij gebruikte zijn stormlamp om zijn gezicht te verlichten.
“Welke kant op?”, vroeg hij. Mijn broertje had de keuze uit drie tunnels. Hij wees naar links. “Oke”, zei de gids tegen hem. En toen tegen mij en de andere toeristen: “Als we verdwalen is het zijn schuld hè?” Als 10-jarig jongen vroeg ik me af wat er zou gebeuren als we écht de weg kwijt zouden raken.
Dwalen en verdwalen zijn mooie beeldspraken voor het leven. Je kunt verdwalen in een gangenstelsel, in een donker bos en zelfs in de woestijn met al zijn zandheuvels. Dat overkwam Hagar, nadat Abraham haar met haar zoon wegstuurde.
Als wij niet terug zouden keren uit die mergelgrot, dan zouden ze ons zoeken en na verloop van tijd vinden. Hagar hoorde een stem:
“Wat is er?”
Ben jij verdwaald? God ziet je, hoort je en brengt je weer thuis.
