Geduld is niet iets wat je ‘even’ kiest. Het is een vrucht. En vruchten groeien langzaam. Jezus vergelijkt discipelschap met een wijnrank: als we dicht bij Hem blijven, groeien er dingen in ons die we niet uit onszelf kunnen maken. Geduld is daar één van.
Toch voelt dat soms als een worsteling. Geduld klinkt mooi, maar ik wil vooruit. Ik wil verandering, groei, doorbraak. Niet wachten tot het ‘vanzelf’ komt. Maar dan vergeet ik iets: vruchten groeien niet omdat een boom zijn best doet, maar omdat hij geworteld is, gevoed wordt en in het licht staat.
Geduld groeit niet door harder te werken, maar door dichtbij Jezus te blijven. Niet alleen in een snel gebed in de ochtend, maar door Hem gedurende de dag steeds weer op te zoeken. Midden in wat je aan het doen bent. Jezelf weer verbinden aan Hem, bijvoorbeeld door Hem in je dag uit te nodigen en te luisteren naar Hem.
Jezus zegt: Blijf in Mij. Simpel. En toch is dat het moeilijkste wat er is. Want blijven betekent dat ik Gods tempo moet vertrouwen, ook als ik het niet begrijp. Maar als ik geworteld blijf, als ik mij laat voeden door Hem, zal er vrucht groeien—zonder dat ik daar krampachtig mijn best voor hoef te doen.
Kijken naar Jezus: Jezus leefde niet in haast, maar in de timing van de Vader. Doen wat Hij deed: Oefen vandaag om, net als Jezus, je tempo te vertragen: praat met je Vader voordat je iets nieuws begint.
