Eerste dagen van een nieuwe gewoonte voelen goed. Nieuwe Bijbelplannen, goede voornemens, frisse energie. Maar dan komt de sleur. De lange dagen. De momenten waarop je niets merkt, niets voelt. Dan komt het echte werk. Paulus zegt: “Laten we niet moe worden om goed te doen, want op de juiste tijd zullen we oogsten.” (Galaten 6:9). Dat is de belofte. Maar hij zegt er iets cruciaals bij: “Als we niet opgeven.” Volharding is de brug tussen waar je nu bent en waar je wilt zijn. Je hebt de afgelopen maanden gebouwd aan gewoonten. Gebed. Stilte. Vertrouwen. Dankbaarheid. Maar nu? Nu moet je het volhouden. En dat is waar veel mensen struikelen. Niet omdat ze niet willen groeien, maar omdat ze het niet blijven doen. James Clear zegt: “Je wordt niet bepaald door je doelen, maar door je systemen.” Discipelschap is een lange weg. En op lange wegen moet je soms gewoon blijven lopen, ook als je moe bent. Jezus wist dit. Hij beloofde geen makkelijke reis, maar zei: “Wie volhardt tot het einde, zal behouden worden.” (Mattheüs 24:13). Niet degene die het beste start, niet degene die de meeste motivatie voelt, maar degene die doorgaat. Kijk naar je gewoonten. Waar ben je begonnen, maar ben je gestopt? Welke discipline was een sterke start, maar voelt nu als sleur? Misschien zie je nog geen groei. Misschien voelt het als millimeterwerk. Maar als je niet opgeeft, zul je oogsten.
