Open. Eerlijk. Rauw.
OER.
Dat is hoe je gebed mag zijn.
Kinderlijk dus.
Een klein kind gaat niet eerst bedenken welke woorden hij zal gebruiken om iets aan papa of mama te vragen. Hij zegt gewoon wat hij denkt.
Hoe ouder een kind wordt, hoe meer het de woorden zal gaan gebruiken waarvan hij weet dat deze gewenst zijn. Wij conditioneren onze kinderen, in hun denken, gedrag én hun spraak, naar wat wij ‘normaal’, ‘netjes’ en ‘beleefd’ vinden. Daarmee creëren we als ouder ons eigen probleem in het begrijpen ván onze kinderen;
Onderwerpen waarvan ze weten dat het beter is die niet ter sprake te brengen, brengen ze niet meer ter sprake. Woorden waarvan ze weten dat die niet wenselijk zijn, spreken ze niet meer uit. Over en weer wordt het steeds moeilijker elkaars hart te proeven. Hierdoor vervreemden ouders en kinderen van elkaar.
Ze spreken elkaars taal niet meer.
Een (klein) kind vind het niet gek om de kleinste probleempjes met zijn vader te bespreken omdat hij weet dat papa altijd naar hem luistert.
In het leren van het Onze Vader aan ons, Zijn volgelingen, maakt Jezus ons toch vooral één ding duidelijk:
Papa. Luistert. Altijd.
Toevallig niet
‘Toevalligheden’ gebeuren veel vaker op het moment dat je ervoor bidt.
Dat is mijn vaste hoop.
Dat is één van de redenen waarom ik bid.
Aan de storm in Italië (zie eerdere posts) kwam niet toevallig een snel einde.
Het startkapitaal dat wij kregen was er niet toevallig op dat moment.
De rug van een tante van mij is niet toevallig genezen.
Een aantal jaar geleden bad ik heel regelmatig om meer wijsheid met betrekking tot mijn persoonlijke financiën. De jaren daarna, toen wij fulltime in de bediening van DagelijkseBroodkruimels stapten, moesten we noodgedwongen onze salarissen tot het absolute minimum beperken.
Achteraf zag ik dat het genade was. Zorg.
Want hierdoor werd ik gedwongen iedere euro die ik uitgaf wel 10 keer te overdenken. Ik heb mijn les hierin geleerd.
Ook dat is niet toevallig.
Het gaat alleen niet altijd op de manier die wij ons voorstelden.
Als we bidden voor herstel van relaties moeten we het niet met ‘gelukkig maar’ afdoen als er daadwerkelijk herstel plaatsvindt.
Als je er voor vecht in gebed is dat namelijk niet toevallig.
Als je je kids iedere avond zegent,
of als je iedere dag voor ze bidt,
Als je knokt voor hun behoud,
strijdt voor hun geluk,
is het niet toevallig dat je ook zegen zíet in hun leven.
Ook hier gaat het vaak niet via de weg die wij voor ogen hebben..
Toevalligheden gebeuren nu eenmaal veel vaker op het moment dat je ervoor bidt.
