De modder spettert op mijn benen. De kapotgereden landweg is nat en vol gaten. Hierdoor is scherpte wel vereist. Mijn pas versnelt, maar mijn hartslag daalt evenredig met het dalingspercentage van de weg. Mijn fluorescerend gele hardloopschoenen steken fel af tegen de modderige ondergrond. Ik ben aan het hardlopen. En ik ben in gesprek. Met God. Ondanks mijn dalende hartslag, voel ik mijn hart kloppen in mijn keel. Van opwinding en verlangen. Opwinding over Zijn zegeningen en verlangen naar meer. Ik wil meer. Omdat het zo ontzettend goed smaakt.
Heilig leven.
Wát smaakt zo goed dan? Wat is het dat mijn hart sneller doet kloppen, afgezien van mijn looptempo? Het is de zegen van God over levens van zonen en dochters. Zegen op zegen. Gaat het mij zo voor de wind dan? Nee, niet per se. En toch ervaar ik zegen. Tóch ben ik blijmoedig. Omdat ik zie dat God voor mij zorgt. Helpt. Met het opruimen van de troep in mijn leven. En dat smaakt naar meer!
En ergens is dat raar. Want troep opruimen is steeds iets toe moeten geven. Sterven aan jezelf noemen we dat. En sterven aan jezelf is falen. Tegenover je vrouw bijvoorbeeld, je familie en soms zelfs tegenover je kids. En toch, tóch voelt het goed. Tóch groeit het verlangen om heilig te leven. Voor Hem. Ondanks het feit dat er iedere keer een deur geopend wordt waarachter een bak afval schuilgaat. Troep. Spul dat er uit moet. Uit mijn leven.
Prestatiedrang.
Al dankend hiervoor steek ik een weg over en vervolg het pad naar beneden. Het gaat steeds harder en inmiddels begin ik moe te worden. Mijn lijf begint het zuurstoftransport richting mijn hersenen te beperken; mijn beenspieren hebben alles nodig om niet te verzuren. Ik foeter op mezelf dat ik me weer mee laat nemen door prestatiedrang en ga acuut langzamer lopen. Even, terwijl ik wat werklui passeer, betrap ik mezelf op een tempoversnelling. Ik heb nog veel te leren..
Danken.
Spul dat er uit moet dus. En het is zo veel. Zo veel dat ik soms bijna van mijn berg afval. De berg die mijn geloof voorstelt en die vaak niet meer dan een heuvel is. En die net als het pad waarover ik ren, vaak modderig is en vol gaten zit. Maar nu is het een berg. Ik dank harder en doe mijn best om zo veel mogelijk redenen te zien om Hem te danken. Tienduizend redenen. Want ik wil niet meer vallen. Niet van mijn berg. Het enige wat ik wil is meer..
Verlangen.
Ik wil meer omdat ik zo gemaakt ben. Net als ieder ander. Net als jou. Vader God heeft jou gemaakt met de eigenschap niet snel tevreden te zijn. Altijd te verlangen naar meer. De main question is: Hoe ga je om met dat cadeau? Hoe geef jij invulling aan het verlangen in je hart? Want dát je een verlangend hart hebt is duidelijk! Je wil dingen, je onderneemt van alles, met het uiteindelijke doel een zekere mate van geluk te ervaren. Vul je je hart dus met troep, afval en rotzooi? Of heb je de Schat al ontdekt en moet die troep er juist uit?!
Prestatiedrang.
"Ik speel met de gedachte deze training niet op facebook te delen.“
De vaart moet er nu écht uit. Ik wil helder kunnen denken. En zo lukt dat niet. Met tegenzin laat ik het tempo zakken en tegelijk baal ik dat dit ten koste van mijn gemiddelde gaat. Ik speel met de gedachte deze training niet op facebook te delen. Terwijl ik hieraan denk zie ik hoe belachelijk snel mijn brains schakelen tussen prestatiedrang en stille tijd. Want dát was uiteindelijk het doel achter deze run; tijd met God..
God eren en verlangen naar vreugde.
Terug naar de Schat. Christus. Een Schatkist vol heilige vreugde. En de sleutel van die Kist is gebed. Stille tijd. Wij eren Jezus door te bidden. Door te belijden dat we zonder Hem niets kunnen. Dan wordt Hij groot en wij klein. Bidden is verlangen om God te eren en verlangen naar eigen vreugde. Jezus zegt het zelf:
“Vanaf nu moeten jullie dus tot de Vader bidden als mensen die bij Mij horen. Dan zullen jullie alles krijgen waar je om vraagt. En dan zal jullie vreugde volmaakt zijn.” – Joh. 16: 24 BGT–
Ben jij blij?
Nog nahijgend hoop ik dit goed over te kunnen brengen. Hoop ik je te laten zien waarom je in dit opzicht best een streber mag zijn. Best mag verlangen naar meer; Omdat God je zo gemaakt heeft. Omdat Hij blij wordt als jij blij bent om Hem. Als jij blij bent dat Jezus je helpt met het opruimen van je troep. Omdat je dat zelf niet kan. Vader God wordt blij om jouw blijdschap in Christus! Hoe blijer jij daar dus om bent, hoe meer vreugde God daarover heeft!
“Jullie moeten blij zijn omdat jullie bij de Heer horen! Ik zeg het nog eens; Wees altijd blij!” – Fil. 4:4 BGT–
BEN. JIJ. BLIJ?!
