Alles op alles zetten om iets eeuwigs voor elkaar te krijgen, dat klinkt ons toch vaak wat vreemd in de oren. Als je het zo in een Bijbeltekst leest gaat het nog wel. Dan wil je brein het nog wel accepteren. Maar zodra iemand dit tegen je zegt schiet je gemakkelijk in de weerstand, toch?
Het klinkt gewoon heel erg als het zélf doen. Terwijl je altijd geleerd is dat God alles doet (of moet doen..).
Voordat je vertrekt is het altijd goed om te weten waar je op dat moment staat ;-). Als je navigeert van Rotterdam naar Amsterdam terwijl je vanuit Eindhoven vertrekt, komt het niet goed. Volg je op zijn minst een weg die je van tevoren niet bedacht had.
Het vertrekpunt van deze tekst is dat het gaat om de rust die God geeft. O.k., dat nuanceert de boel..
De door God gegeven rust ligt in het omarmen van het feit dat God alles al gedaan hééft. Het aanvaarden van het alles omvattende offer van Jezus vraagt een voortdurend gevecht met onze eigen overtuigingen.
Jij zult alles op alles moeten zetten om iedere gedachte krijgsgevangene te maken om deze vervolgens aan Jezus te geven.
Geruststellend?
