Al een paar weken loop ik met een Bijbeltekst en ik weet niet zo goed wat ik ermee moet. Is het voor mezelf? Is het om over te schrijven? Is het om door te geven? Ik weet het niet. Waarom niet? Omdat ik het een verdraaid lastige tekst vind. Zoals er wel meer van die verdraaid lastige teksten in de Bijbel staan. Van die uitspraken van Jezus Zélf. Confronterend en naar het schijnt keihard. Wat bedoelt Jezus daar nu mee en waarom zegt Hij het juist op déze manier? Kan dat niet wat genuanceerder?
Radicaliteit
Mattheüs 5: 17 en verder bijvoorbeeld. Daar zegt Jezus dat Hij niet gekomen is om de wet (van Mozes) af te schaffen, maar dat Hij een radicaliteit verlangt die de wet ver overstijgt! Het gaat Hem om de geest van de wet en niet om de letter! Ik weet niet hoe jij dit soort teksten leest, maar waar mensen sinds jaar en dag bezig zijn om de juiste snaar van de wet te raken wordt hier geen ruimte gelaten voor interpretatie of keuzevrijheid. Jezus ís de interpretatie, de uitleg van de wet en radicaliteit is Zijn kenmerk.
Vanuit die invalshoek lees ik dan ook de tekst die mij niet loslaat; Mattheüs 7:21-23. En juist omdat ik níets af wil doen aan Zijn woorden vind ik het zo lastig. Want wie bedoelt Jezus hier? Tegen wie heeft Hij het?
“Op die dag zullen heel veel mensen tegen Mij zeggen: ‘Heer, Heer! We hebben toch in Uw naam… …En dan zal Ik openlijk tegen hen zeggen: Ik heb jullie nooit gekend. Ga weg! Jullie wilden Mij nooit gehoorzamen!”
Voor wie?
Heeft Hij het hier tegen de ‘gevestigde orde’ in het christelijke landschap? Vanwege de eigengerechtigheid en hun oordelende houding ten opzichte van anders denkenden? Tegen de leeglopende volkskerk, vanwege de lauwheid en het gebrek aan betrokkenheid? Tegen de explosief groeiende evangelische bewegingen en initiatieven? Vanwege de ‘het-zit-wel-goed’ mentaliteit die daar zomaar op kan duiken? Tegen mij? Vanwege mijn dagelijkse zoektocht naar erkenning en waardering? Tegen jou?
Voor jou?
Gebruik jij de Naam van Jezus omdat het jou wel goed uitkomt? Gebruik jij Zíjn autoriteit om er zelf beter van te worden? Bewonderd te worden? Is jouw relatie met Jezus wel écht? Leef jij onderhuids niet tóch voor jezelf? Een schijn van godsvrucht maar intussen een witgepleisterd graf? Knetterharde woorden die bij mij naar binnen slaan;
Voor mij?
Heer, Heer! Het zál toch niet?! Terwijl mijn, op reformatorische grondslag gestoelde, geweten me steeds onrustiger maakt, voel ik diep van binnen evangelicaal verzet. Heer, Heer! In Uw Naam doe ik van alles en nog wat, U gaat me toch niet wegsturen straks? Dát kan toch niet zomaar?! Opnieuw duik ik m’n Bijbel in om duidelijkheid te krijgen hierover. Heer, U hebt het hier toch niet tegen mij?
Aansporing
Ik merk dat de radicaliteit in de woorden van Jezus mij aanspoort om meer te bidden, te lezen. Dat het verlangen van mijn hart die radicaliteit koestert en liefheeft. Liefdevolle radicaliteit die mensen wakker schudt en tot nadenken maant. Is dát het dan, wat Jezus hiermee voor ogen heeft? Wakker schudden, ogen openen, confronteren en aansporen tot navolging en échtheid in de meest letterlijke zin van het Woord?
Jóuw relatie met God
“Onechtheid in je relatie met God, daar gaat het hier over.” Met dank aan mijn zus krijgt mijn denkproces een kickstart en schrijf ik dit blog. Ik probeer mijn gedachten te ordenen en los te maken van alles wat daarin kan hinderen. Als Reformangelicaal uit de locale volkskerk is dat best een klus, maar ik denk dat we hier de kern wel te pakken hebben; Jezus liefhebben, niet alleen met het woord en met de tong, maar met de daad en in waarheid (1 Joh. 3:18-19) Lees maar mee in Mattheüs 7:24:
“Luister niet alleen naar wat Ik zeg, maar dóe het ook.” – Jezus – (BasisBijbel)
“Natuurlijk zijn we zwak en blijven we uit zwakheid dus in zonde vallen, maar in ons hart is het verlangen om niet te zondigen. Een volmaakt verlangen omdat het van Hem is.” (zus)
Waarom ik dit op mijn hart had? Voor de gevestigde orde? De volkskerk? Evangelische broers en zussen? Mezelf? Voor allemaal? Ik weet het niet! Jij? Misschien wel voor jou!
Martijn
