H1 should not be used, use H2 instead
Vandaag was ik een beetje door mijn huisje aan het scharrelen. Je herkent het vast: alles weer even op de plek zetten waar het hoort. Even die eettafel opschonen waar zoveel blaadjes en aantekeningen liggen. Je loopt naar de boekenkast om wat boeken weg te zetten en je ziet een stapel foto’s liggen. Voor je het weet ben je oude foto’s aan het kijken en er komen allerlei herinneringen naar boven.
Zo besloot ik vandaag ook mijn prikbord leeg te halen en wat een herinneringen kwamen er boven. Er hingen entree bewijzen van beurzen die ik bezocht heb voor mijn werk, concertkaartjes van 15 jaar geleden en een kaartje van die mooie voetbalavond in Engeland. Ook hingen er opvallend veel herinneringen van mijn vorige kerk.
Het doet met terugdenken aan de mooie tijd die ik daar gehad heb. Hier kijk ik dankbaar op terug, zonder afbreuk te doen aan de kerk waar ik nu zit. Met deze mensen mocht ik toen mijn leven delen, we aten regelmatig samen en kwamen er gesprekken van hart tot hart. We konden open en eerlijk tegen elkaar zijn. Er was een oprecht verlangen om elkaar te helpen in onze wandel met Jezus en dat kan alleen wanneer je in liefde open en eerlijk tegen elkaar bent. En aangezien dat precies in de periode was dat mijn vader ziek was en overleed, kon ik wel wat steun gebruiken. Er was een luisterend oor, een schouder om op te huilen of een grap om me even op te vrolijken. De kerk was voor mij een plek om te schuilen en echt mezelf te mogen zijn, inclusief mijn pijn en emoties. En plek waar ik mezelf geliefd voelde.
H1 should not be used, use H2 instead
Wat is dat anders dan het normale leven. Veel mensen voelen zich gedwongen de schone schijn op te houden. De wereld vraagt of we willen doen alsof alles in ons leven perfect is. Wanneer mensen ons vragen hoe het gaat zeggen we standaard: ‘Goed, en met jou?’. Het bekende masker. Tegelijkertijd lopen er meer mensen bij psychiaters dan ooit, slikken veel mensen antidepressiva en nog meer mensen zijn regelmatig depressief of hebben depressieve gevoelens. Ergens klopt er iets niet. De wereld mist een plek waar mensen zichzelf kunnen zijn.
Wat een gat voor de kerk om in te springen. Dat zou een plek moeten zijn waar mensen zich veilig, geborgen en vooral geliefd mogen voelen. Een veilige omgeving om weer op krachten te komen, om te horen dat er een God is die van ze houdt en die een plan met hun leven heeft!
H1 should not be used, use H2 instead
Wat is het jammer dat er dan kerken zijn waarin de mensen die (nieuw) binnen komen gelijk veroordeeld worden. Ze krijgen gelijk een stempel opgedrukt. Vaak wordt ze de eerste keer al even verteld wat ze fout doen en wat ze wel allemaal niet moeten veranderen. Hebben deze ‘leslezers’ geen gelijk? Oh, dat hoor je mij niet zeggen. Vaak hebben ze dat wel, het kan inderdaad voor sommige mensen beter zijn bepaalde gewoontes te veranderen. Voor hun eigen bestwil, de vraag is of het een slimme aanpak is.
H1 should not be used, use H2 instead
Stel we vergelijken de kerk met een amateur voetbalclub. En je komt daar als nieuw lid dat nog nooit een bal geraakt heeft, de eerste training begint en het blijkt dat je niveau, om het netjes te zeggen, nou niet zo hoog is. Wanneer er op dat moment andere leden naar je toe komen om je even haarfijn uit te leggen wat je allemaal fout doet, zou jij de volgende keer nog zin hebben om te trainen? Natuurlijk niet!
En zo is het ook in de kerk, laten wij als mensen die in de kerk zitten nou eens stoppen met het veroordelen van de andere mensen. (die in de kerk zitten of die voor het eerst komen) Jezus zelf zei: ‘Ik ben niet gekomen om te oordelen’ (Johannes 12:47) Waarom doen wij dat dan toch wel? Jezus vraagt ons in de eerste plaats om anderen lief te hebben. Want dat is wat de wereld nu juist niet gewend is, anderen lief hebben zonder dat ze er iets voor hoeven te presteren. Dat zou ze nieuwsgierig en verlangend moeten maken.
H1 should not be used, use H2 instead
Weet je nog die keer dat je echt verliefd was? Je wilde er alles aan doen om zo goed mogelijk voor de dag te komen. Hoe kwam dat? Omdat je gegrepen werd door liefde. En dat is wat nieuwe kerkgangers nodig hebben, verliefd worden op Jezus om zo het verlangen te krijgen om zelf te veranderen. Dat zou ons eerste doel moeten zijn: mensen God’s liefde laten ervaren. God door ons heen. Pas wanneer ze gegrepen worden door Zijn liefde komt er een verandering. Want wanneer ze gegrepen zijn, willen ze pas echt dingen veranderen in hun leven en dan is het zo fijn om mensen te hebben die je willen helpen.
H1 should not be used, use H2 instead
Dat is het moment voor ons kerkgangers om de anderen te helpen. We moeten voor en met ze bidden, we moeten ze helpen om los te komen van oude gewoontes en moeten ze onderwijzen om krachtig te staan in dit leven. Opdat ze weer anderen mogen inspireren en hen mogen (moeten) helpen. Wij moeten dus niet dwingen, alsof je een trainer bent. We moeten aan de kant staan als een verzorger. Vol passie mee leven langs de kant, klaar om het veld in te rennen om degene die om hulp roept te helpen opstaan om door te kunnen spelen.
H1 should not be used, use H2 instead
Liefhebben heeft een gevolg: elke week weer zie ik mensen meer verliefd worden op Jezus. Elke week weer zie ik mensen er naar verlangen om te veranderen. Elke week geniet ik van een levende God die door mensen heen werkt om iedereen hoop en liefde te geven. En lieve kerkgangers: Stop met veroordelen en begin met liefhebben, de hardste harten zullen open gaan en je zult ongelofelijke dingen mee gaan maken, als je begint met liefhebben.
‘Want al zo lief had God de wereld, dat Hij gaf…’
Het begon met Zijn liefde en het uitdelen ervan, waar begin jij mee?
