Het Gevecht Om Acceptatie.
Het gevecht om acceptatie. Iedereen kent dit gevecht. Voor iedereen ligt dit gevecht op een iets ander vlak. De één struggled met acceptatie door de groep, een ander kan zichzelf niet accepteren en een derde krijgt zijn hoofd er maar niet omheen hoe God ooit vol liefde naar hem zou kunnen kijken. Die hunkering naar acceptatie en jouw voortdurende struggle daarmee put je uit. Het sloopt je en maakt je onzeker.
Over jouw positie ten opzichte van anderen.
Over jezelf.
Over je behoud. Je redding.
Dat gevecht is eeuwig zonde. Het berooft je van de levensvreugde die ieder mens zo hard nodig heeft om te floreren. Het beperkt je denken en het doet je in je schulp kruipen. Terwijl God jou heeft bedoeld om voor Hem te leven.
Een leven zoals dat van Jezus; tot eer van de Vader.
Fastfood
Ik herken deze hunkering in mijn eigen leven. Op heel veel fronten vocht ik dit gevecht en eerlijk is eerlijk; nog steeds heb ik zo mijn battles. Na het plaatsen van een post op Facebook of Insta zie ik mezelf het aantal likes/ vind ik leuks checken. Onder het mom van ‘kijken-hoe-groot-de-impact-van-het-bericht-is’ merk ik dat er diep van binnen een hunkering gevoed wordt.
Al dan niet bevredigend.
Het zorgt in ieder geval voor honger naar meer. Meer bevestiging. Meer aandacht. Meer acceptatie.
Het is als fastfood.
Als wij terugkomen van vakantie is het een goede slechte gewoonte om onze jongens quasi nonchalant te attenderen op die ‘Hoge Boom’ langs de weg.
Die rood met gele..
We doen ons dan tegoed aan teveel hamburgers, kipnuggets, frietjes en sla bladeren die een houdbaarheidsdatum hebben tot ver in de toekomst. Eten, zo weet ik intussen, waar je onweerstaanbaar naar kan verlangen maar waar je van weet dat je er alleen maar hongeriger van wordt.
Het geeft in ieder geval geen voldoening.
Zo is het ook met onze schreeuw om acceptatie, erkenning.
Je kan er hartstochtelijk naar verlangen, maar het geeft geen voldoening.
Liefdeloze ‘Self-Help’
Natuurlijk kun je er aan werken om dit verlangen, deze hunkering, te voeden door je best te doen. Je ziet waarschijnlijk je eigen zwakke plekken heel goed; door eraan te werken wordt je beter en worden je zwakke plekken minder zwak. Misschien ken je je eigen kwaliteiten wel, je benut ze, verbetert ze.
Zo werk je toe naar een steeds hoger niveau van acceptatie.
Acceptatie door de ander (je best doen voor bijvoorbeeld je papa)
Acceptatie door jezelf (je EGO bevredigen door een strikt en gedisciplineerd leven)
Acceptatie door God (je bent je bewust van je afhankelijkheid van Hem en probeert Hem tevreden te stellen)
Met hard werken kun je aan je papa laten zien wat je waard bent.
Met strikte principes en veel discipline kun je je EGO tevreden stellen.
Met het naleven van de wet van God wordt je door Hem geaccepteerd. Áls je dat zou kunnen natuurlijk.
De vraag is of je dat wil.
Of je het móet willen.
Want acceptatie is liefdeloos.
Acceptatie is iets toestaan omdat het niet anders kan.
Oorzaak - gevolg.
Als acceptatie een probleem is tussen jou en je vader kun je, door aan zijn verwachtingen te voldoen, die acceptatie forceren.
Als zelfacceptatie jouw gevecht is, kun je dit bereiken door te voldoen aan het beeld van jouw perfecte ik.
Als een relatie met God jouw battle is kun je je best gaan doen om je aan alle wetten en regeltjes te gaan houden.
Want stel, áls het je zou lukken om jezelf aan de hele wet te houden, zonder op één punt te struikelen, dan kán God niet anders dat jou accepteren.
Maar acceptatie is liefdeloos.
De vraag is dus of je dit moet wíllen..
Een eeuwigheid met een God die jou ‘accepteert’ omdat je aan de regels voldeed.
Gods Idee Over Wat Goed Voor Je Is
God heeft een veel beter alternatief voor je.
Het oorspronkelijke idee;
Aanvaarding.
Aanvaarding in plaats van acceptatie.
Genade in plaats van werken.
Liefde in plaats van afwijzing.
Die aanvaarding, die genade, die liefde heeft een Naam.
Die Naam is Jezus.
De oude regel was: “Doe dit en je zult leven.”
De nieuwe regel is: “Geloof!”
Omdat de mens nooit aan de volmaakte regels van God kón voldoen, waren er, als teken van die onvolmaaktheid, offers nodig. Offers om aan de mensen te laten zien dat de dood volgt op de overtreding.
Niet zozeer als straf, maar als gevolg.
Stieren, bokken en rammen werden geofferd om de ernst van de zonde te laten zien aan het volk van God. Om hen te laten beseffen dat de wet die tot het leven zou leiden niet door hen gehouden kon worden. En dat het gevolg daarvan was dat er steeds iets van hen zou sterven. Dat ze niet het leven zouden kunnen leven zoals God dat voor hen weggelegd had;
Ongehoorzaamheid aan de volmaakte wet van God leidt tot de dood.
Zoals het eten van fastfood leidt tot gezondheidsklachten.
Het is gewoon niet goed voor je.
God heeft een veel beter alternatief voor je.
Dat was ook Gods bedoeling met de wet;
Regelgeving voor je welzijn.
“Opdat het u welga.” (Deuteronomium 6:3 - Efeziërs 6:3)
Uiteindelijk wezen al deze offers naar Jezus.
Jezus, die de dood inging die jij in hadden moeten gaan.
Jezus, die het leven leefde dat jij had kunnen leven.
Het leven zoals het bedoeld was.
Écht Leven.
Jezus kwam naar de aarde om dat ene offer te brengen om te laten zien dat de macht van de onvolmaaktheid gebroken was. Dat de zonde niet meer de kracht had om jou de dood in te jagen.
Je hoeft dus nooit meer te doen wat je niet kan.
Nooit meer volmaakt te zijn.
Je mag gewoon geloven dat Jezus het deed voor jou.
Dat is alles.
Aanvaarding door geloof.
Geloof door genade.
Genade uit liefde.
God is liefde.
De weg van acceptatie naar aanvaarding kan een lange en pijnlijke weg zijn. Een weg die je niet alleen kan en wil gaan. Die je niet alleen hoeft te gaan. Die je júist samen met Hem mag gaan.
OERBROOD
Dat is waar OERBROOD, ons groeiprogramma, deze maand over gaat; Accepteren of Aanvaarden. Benieuwd naar het hoe en wat? Kijk dan op https://dagelijksebroodkruimels.nl/oerbrood/ en schrijf je in.
Martijn
