#4M #EVENT 2016 Thema: #WACHTNIETLANGER
Met verlangen kijk ik er altijd naar uit; het 4M EVENT van de 4e Musketier. Een volle dag met sprekers, muziek, samenzijn en gebed. Een dag van statements. Een dag om stappen te zetten en om stil te staan. Een dag om jezelf eens onder de loep te nemen. Om weer even een ‘reset’ te krijgen en te beseffen waar het om draait. Écht om draait.
Hoe is het met je stad?
Met woorden van Nehemia kwam de eerste confrontatie met ons eigen leven. “Hoe is het met de stad? Hoe is het met jouw stad?” De stad van je leven, hoe staat het daarmee? De stad van je huwelijk, je gezin, je vrienden, je school, je werk, je kerk, je leefomgeving? Hoe staat het daarmee? Staan de muren nog overeind, is je stad welvarend? Heerst er vrede en harmonie? Schoorvoetend moest ik bekennen dat mijn stad soms meer lijkt op een nasmeulend dorp in Syrië dan op een keurige rij huizen in het Gooi..
“Een dag om weer even een reset te krijgen en te beseffen waar het écht om gaat.“
Er schort vaak nogal wat aan. Vriendschappen die ik laat versloffen omdat ik me te druk maak om andere zaken. Onnodige fouten op het werk omdat mijn gedachten ergens anders zijn. Werk in het Koninkrijk wat er voor anderen prachtig uitziet maar soms niet meer is dan een hol vat. Mijn twee jongens waar ik na een werkdag te vaak te kort tegen ben. En ten slotte mijn huwelijk. Een prachtig huwelijk overigens, met een prachtige vrouw. Ik verbaas me er soms over hoe God het zo uit heeft kunnen zoeken en toch.., toch investeer ik er vaak gewoon te weinig in. Omdat ik weet dat het wel goed zit. Denk dat het wel goed zit. Er vanuit ga.
Verdediging
Maar ondertussen staat de deur van de ‘stad’ vaak wijd open. Sluipt de laksheid en gemakzucht zomaar naar binnen. De zonde, de geheimen en de traagheid. Henk Stoorvogel wijdde ons in in de geheimen van de verdediging. Hoe sta je sterk, hoe weersta je de vijand hoe zorg je ervoor dat je blijft ademhalen? Met mijn voeten stevig op het Fundament sta ik vaak ongemerkt de aanvallen af te wachten. Vanuit een onoverwinnelijke ‘modus’ incasseer ik klap na klap en loopt mijn geestelijke fysiek schade op. En ongemerkt, terwijl ik pretendeer de Wijsheid in pacht te hebben, is de eigengerechtigheid mijn stad ingeslopen en heb ik de deur áchter hem dichtgetrokken..
Herbouwen
Muren moeten herbouwd worden, poorten vernieuwd en gesloten. De zwakke plekken verdedigd en de zangers van ontmoedigingsliederen moet de mond worden gesnoerd. De boodschap van Wim Hoddenbagh was duidelijk; Herbouwen, herstellen! Alert zijn op geluiden van binnenuit of van buitenaf die je afhouden van een leven met de Bouwmeester van alles, met Jezus. Het is zo herkenbaar. Mensen om je heen die er allemaal hun gedachten over hebben; over de keuzes die je maakt om voor Hem te leven. Te léven! De één vindt het te radicaal, de ander belachelijk en achterhaald en een derde trekt heel jouw leven met God in twijfel.
En voor je het weet gaat er iets in je knagen; “Zouden ze gelijk hebben? Zou het echt niet meer zijn dan een soort van waanvoorstelling van mijn eigen verstand?!” Gedachten die je zomaar kunt krijgen, juíst als je al halverwege bent met bouwen. Het heldere advies was om een vriend te zoeken die naast je wil staan. Voor je wil vechten terwijl jij bouwt. Of verder wil bouwen terwijl jij vecht.
Maar welke rol jij op dat moment ook pakt of toebedeeld krijgt; Wacht niet langer! Laat je niet ontmoedigen! En stel jezelf of de vriend die naast je staat regelmatig de vraag: “Hé, hoe is het met je stad?”
