"Hoe vaak heb jij al op het punt van vertrekken gestaan? In de vakantieperiode is dit al snel een vraag die veel minder diepgang heeft dan op andere momenten.
Hoe vaak heb jij je koffers al niet gepakt om op reis te gaan? Hoeveel keer heb je de achterbak van de auto al geordend om alles mee te krijgen naar je vakantieadres? Je loopt nog snel even je lijstje langs, checkt of je niets vergeten bent en dan, dan kun je gaan! Maar los van de vakantie of andere reizen die je maakt, krijgt deze vraag opeens een heel andere lading;
Hoe vaak heb jij al voor de keuze gestaan om het leven anders aan te pakken? Om keuzes te maken waarvan je weet dat je ze misschien al veel eerder had moeten maken? Om een nieuwe richting in te slaan. Een ongebaand pad.
En wat deed je toen? Koos je voor het minst bewandelde pad of ging je toch voor de veilige optie? De weg waarvan je wist waar die heen leidde?
Het zit in onze natuur om te kiezen voor het vertrouwde, het bekende. Je weet wat je hebt en niet wat je krijgt. Het is zelfs zo dat we onbewust onze ogen sluiten voor nieuwe opties vanwege een diepgewortelde weerstand tegen verandering. We hebben een hang naar het behouden van de status quo. Heb jij jezelf al eens afgevraagd hoe dat komt?
We zijn bang. Bang voor de dood. Voor alles wat ons leven bedreigt.
En daarom kiezen we voor de status quo. Kiezen we ervoor om te doen wat we altijd al deden, zodat we kunnen houden wat we altijd al hadden. Gaan we voor veiligheid.
En weet je waar je ten diepste voor kiest als je zo je leven leeft? Voor de dood.
Want de dood is onveranderlijk. De dood is het einde van alle verandering. De dood is de ultieme status quo. Het leven daarentegen is vol van verandering! Het leven is van het begin tot het eind een proces van veranderen. Het leven ís verandering!
Als Lucy, in het bekende verhaal van C.S. Lewis, ‘de kronieken van Narnia’, vraagt of de leeuw Aslan (in het verhaal het type van Jezus) veilig is, antwoord meneer Bever: “Veilig? Wie heeft het over veilig? Natuurlijk is hij niet veilig. Maar hij is goed. Ik zeg het je: Hij is de Koning!” Peter, Lucy’s broer, zegt vervolgens: “Ik zie ernaar uit hem te ontmoeten ook al voel ik me angstig als dat moment zich aandient.”
Het leven is niet veilig. Leven is per definitie vol gevaar. Je merkt het op de momenten dat je uit je comfortzone stapt, iets doet wat je normaal nooit zou doen; je voelt dan in iedere vezel dat je lééft! Ik ervaar dit bijvoorbeeld als ik in Schotland een groep mannen door de bergen leidt en op de top van een berg spreek over mijn eigen gebrokenheid en Gods herstel daarin.
Niet veilig. Niet comfortabel. Niet zonder gevaar. Maar zó vol van leven!
Nog één keer deze vraag voor jou: Hoe vaak heb jij al op het punt van vertrekken gestaan? En wat deed je toen?
Ik wil je uitnodigen om eens te kiezen voor de onveilige optie. Om te gaan voor het ongebaande pad. De sprong te wagen.
Te gaan!
