Daar gaan we weer. Terwijl Mozes op de berg Sinaï is, draait het volk zich om en maakt een gouden kalf. Makkelijk om vanaf de zijlijn te oordelen, toch? Maar als we eerlijk zijn, wat doen wij als de druk stijgt en de antwoorden uitblijven? In plaats van stil te staan, grijpen we naar wat tastbaar lijkt. Dat gouden kalf geeft een schijn van zekerheid, maar voegt niets waardevols toe. We zoeken iets dat aanwezig lijkt, maar ons uiteindelijk verder wegtrekt van de waarheid. Terwijl we ons verliezen in afleidingen zoals sociale media, prestaties, of bezit, blijft de Aanwezige trouw. God ziet onze worstelingen, en net zoals Mozes voor het volk pleitte, zo pleit Jezus nu voor ons. Hij is onze tussenpersoon, de Ene die ons terugbrengt in Gods nabijheid. Niet omdat wij dat verdienen, maar omdat Hij liefde is. We mogen terugkomen, steeds weer, in Zijn heilige aanwezigheid—daar waar wij echt thuishoren. En toch, toch lopen we weer iedere dag wég uit Zijn aanwezigheid. "Mijn kind, Ik ben hier. Terwijl jij zoekt naar controle en zekerheid in dingen die niets toevoegen, wacht Ik op je. Keer terug naar Mij, en vind de rust waar je zo naar verlangt. Maak jezelf Thuis bij Mij"
