Vandaag is het zoon & dochterdag. Een uit Amerika overgewaaide benaming voor 11 augustus, die volgt op “een dagje luieren”-dag. Ik moet er altijd een beetje om grinniken, er zitten wel heel leuke vondsten bij de dagen.
Zoon & dochterdag. Hij bleef hangen.
Het is in het leven geroepen omdat we vaak zo aan het rennen zijn. De tijd door onze vingers laten glippen en voor je het weet, zijn de kinderen jaren ouder. En ja, dat merk ik ook. Het is cliché, maar zo vaak kijk ik naar mijn jongens en denk ik “waar is de tijd gebleven dat jij nog zo’n klein mannetje was?”.
Natuurlijk is het heel krom om daar één dag in het jaar bij stil te staan. Toch is het wel goed om die momenten, waarop je er aan herinnerd wordt, ook serieus te nemen. Want anders blijf je er aan voorbij rennen. Gewoon eens na te denken over hoeveel tijd je besteedt aan je kind, aan het luisteren naar hem of haar, het kijken, het willen weten waar haar gedachten zich mee vullen, wie zijn superhelden zijn. Om het te blijven oefenen. Steeds opnieuw eigen maken. Hoe vaak ZIE jij je kind, zoals hij of zij is? Zit je naast jouw kind om gewoon te zijn?
En hoe is het met jou?
Besef jij dat jij op ieder moment gezien wordt?
Door de Vader die jou ziet?
Als jij je gelukkig voelt. Als je Hem prijst. En op die momenten dat je de deken over je heen trekt en zover mogelijk wilt verdwijnen. Als je gekwetst wordt. Als je valt. Als je het niet meer weet.
Hij is de God die ziet, die hoort. Zoals Hij destijds Hagar en Ismaël hoorde, in de woestijn van het leven.
“Ik vergeet jou nooit. Ik heb je in Mijn handpalm gegrift”.
Dit zegt jouw Vader. Ja, deze tekst gaat over Israël, maar door de Bijbel heen lees ik dat dit het hart van God is, dat klopt voor al Zijn kinderen. Omdat Hij ons lief heeft. Omdat wij ons Zijn kinderen mogen noemen. Zijn mantel mogen dragen. Hij heeft jouw naam opgeschreven.
Wat zou je op Zijn gezicht kunnen lezen, op het moment dat Hij jouw naam opschreef?
Leg eens dat beeld naast de woorden van Jezus, hoe Hij de Vader omschrijft. Denk eens aan het plaatje op het schilderij van Rembrandt van de verloren zoon.
Ik geloof dat die blik met geen woorden te omschrijven is. Geluk, liefde, blijdschap, tranen, overgave, vertrouwen. En veel meer. Denk je dat die blik van God ooit zal veranderen?
Wat doet dit met jou?
Met wat je vandaag doet?
Met wie je bent?
Je bent een geliefde zoon, een dochter van de ALLERHOOGSTE God. Dat ben jij. En NIETS kan jou van Zijn liefde scheiden. Kies ervoor om vanuit die wetenschap te wandelen. Iedere dag. En niet alleen op 11 augustus, iedere dag dat jij bestaat, is het voor God zoon- en dochterdag. Je staat in Zijn handpalm gegrift, de hand waarmee Hij jou omhelst. Je tranen wegveegt. Je optrekt als je valt. De hand op je schouder. De hand die altijd is.
Ik vergeet jou nooit. Ik heb je in Mijn handpalm gegrift. Jesaja 49:15c + 16a
Verder nadenken
Laatst raakte mij de tekst van dit lied: “Heaven’s eyes” van Jillian Edwards.
“Spreek over mij uit, vertel het mij opnieuw, dat ik iemand ben waarvan U houdt. Laat het landen, vertel het mij een miljoen keer, wie ik ben in de ogen van de hemel. Daarom laat ik al die andere namen los die ik mezelf gaf, toen ik U hoorde zeggen: ‘kom en vind jezelf in de ogen van de hemel’. Ik ben altijd gezien, ik ben altijd gekend, altijd begrepen. U heeft gezegd dat ik van U ben” ….
Dit lied en nog meer liederen over wie je bent in Gods ogen, om in je stille tijd te luisteren, vind je in mijn Playlist “God’s song”.
Auteur
De kruimel is ontworpen door Willemien van Werkhoven. De tekst bij deze kruimel is geschreven door Annemieke van Bochove (annemieke@dagelijksebroodkruimels.nl).
