“Ja, maar…” denk je misschien na het lezen van de laatste overdenkingen. Ik ook. Soms heb je geldige redenen dat het leven druk is. En kan ik het wel een zonde noemen, maar wat kun je er aan doen dat je klem zit in dit systeem? Helpt het om dit nog sterker erin te wrijven?
Weet je nog wat ik in de weekinleiding schreef? Over die parabel waarin Jezus een groot tuinfeest organiseert. En Hij wacht. Totdat we aan Zijn tafel komen in de rust, in Zijn aandacht. Het brood eten. Zijn goedheid ‘proeven’ (dat vraagt aandacht). Met Hem zijn. Luisteren naar Hem, naar elkaar.
Zodat we weer gaan léven. Zoals we bedoeld zijn.
Niet zoals we nu veel te vaak automatisch doen: leven zonder werkelijk te leven. Het feit dat dit “het systeem is waarin we klem zitten”, maakt nog niet dat het goed voor ons is. We hoeven er niet lijdzaam aan toe te geven. We hebben een keuze. “Meer tijd investeren” is níet de oplossing. Maar door bewust te kijken naar de impact van haast op je leven en vaart te minderen. Jezus’ uitnodiging is reëel. Ik verlang naar die tafel om te proeven. Bij Jezus te zíjn. En jij?
