Gebrokenheid. We proberen het vaak te verstoppen, te vermijden, of zelf op te lossen. Ik vind het zo mooi wat Henri Nouwen schrijft: “Onze gebrokenheid is geen schande. Het is de plek waar God ons het diepst ontmoet.” Klopt, ik heb het gezien. Juist daar, in de diepste pijn, kan ruimte ontstaan waar God iets bizar moois kan creëren. Jesaja beschrijft hoe God schoonheid brengt op de meest onwaarschijnlijke plekken: “Hij schenkt een kroon in plaats van as.” Het woord “kroon” in het Hebreeuws verwijst naar vreugde en eer, een teken van herstel. Het betekent niet dat de gebrokenheid verdwijnt, maar dat God iets nieuws brengt, dwars door de pijn heen. Misschien voel jij je vandaag een beetje as: verbrand, opgegeven, onherkenbaar geworden. Maar weet dit: as is niet het einde. Het is het beginpunt waar God schoonheid ziet die jij misschien nog niet kunt zien. Hij nodigt je uit om je gebrokenheid niet te verstoppen, maar bij Hem te brengen. Zijn handen kunnen wat kapot is, veranderen in iets kostbaars. Dát is God. Dat is Wie Hij is. “Gods werk in ons lijden is vaak verborgen, maar altijd aanwezig. Hij maakt iets moois, zelfs uit wat onherstelbaar lijkt,” zegt Pete Greig. Gebrokenheid in Zijn handen is niet het eindstation, maar een doorweg naar hoop.
