We hadden het gisteren over die loofhut. Veel berekeningen gaan uit dat Jezus geboren is tijdens het Loofhuttenfeest. In een loofhut. Daar in een broodbak lag de Immanuel: de God-met-ons. Het ultieme symbool van God, die zo verlangt om aanwezig te zijn in onze levens.
“Uiteindelijk lijken alle religies op elkaar,” hoor je vaak. Religies misschien wel, maar het verhaal van God, die onder de mensen wil zijn? Dat is uniek. Geen enkele god in geen enkele mythe komt onder de mensen, laat staan dat zo’n god mens wil worden. Dat kan geen mens bedenken. Maar onze God wel. Omdat Hij de Aanwezig is, de Ik-Ben. Door de hele Bijbel heen hoor je Zijn hart kloppen: “Ik wil in jouw leven zijn!”.
Kijk nog even naar die Loofhut. God stelde dat feest in om over jouw woestijnreis na te denken, vanuit de slavernij-van-drukte-en-afleiding naar het Beloofde Land, waar het overstroomt van Zijn goedheid. En daar in die Loofhut, waar je verplicht was de vreugde te zoeken …. ligt de Vreugde zelf. Geboren om met ons te zijn. In ons leven.
Middenin de drukte van ons leven nodigt God jou uit om Hem te ontmoeten. Te kijken naar Hem, te zien wie Hij is. Middenin onze werkelijkheid.
