De allereerste volgelingen van Jezus lieten werkelijk alles achter om Hem te volgen, puur omdat ze Hem hadden gehoord en gezien (zie vanaf vers 35!). Alleen Nathanaël, een tikkeltje sceptisch, vraagt zich af of er iets goeds uit Nazareth kan komen. Totdat Jezus zelf Nathanaël aanspreekt, hem ziet en erkent als een ware Israëliet. Een paar woorden van Jezus laat Nathanaël Jezus erkennen als de Zoon van God en de Koning van Israël.
Jezus belooft Nathanaël dat hij door zijn geloof grotere dingen zal zien, zoals de hemel die opengaat en engelen die op en neer gaan op de Zoon van God. Het doet me denken aan de Jakob’s ladder die vanuit de hemel naar beneden kwam, waar engelen afdaalden en opklommen, als symbool voor de enige Weg naar de hemel: via Jezus, die éérst naar ons toe kwam. Zelf kunnen we er never-nooit-niet komen, tenzij Iemand de weg opent vanuit de hemel.
Die stem van onze Rabbi… waarom zouden we niet ál onze aardse zooi neergooien en achter Hem aan gaan, de Weg naar Thuis? Je hoeft alleen maar Zijn stem te horen, te vertrouwen dat uit de hemel alleen maar al het Góede komt. Je zult het zien!
