Misschien herken je dat idee wel, dat je iets móet doen om God te vinden. Dat je helemaal moet ontsnappen uit jouw realiteit, in de rust moet komen en dan ergens op een bepaalde golflengte God kunt ontmoeten. Alsof je haast naar een ander level moet om God te vinden. Of dat je alleen wanneer je perfecte rust hebt gecreëerd (dat mooie insta-plaatje) voordat je jouw tijd met God mag hebben. En de realiteit is dat je kinderen altijd binnenrennen op het moment dat jij wilt gaan zitten. Of je krijgt je hoofd gewoon niet stil. Of het lukt niet om te gaan wandelen, terwijl je daar met God had willen praten.
Stop met zoeken naar dat perfecte moment van rust. En nodig God uit in jouw realiteit. In jouw werkelijkheid. In al die momenten van onderbrekingen, als kinderen je aandacht vragen, als het spitsuur is in huis, noem maar op.. Besluit heel bewust om die momenten van het alledaagse te heiligen, door ze te zien als plaatsen waar God aanwezig wil zijn. De Ik-Ben laten zíjn in jouw leven. Laat Hem jouw werkelijkheid vullen. Op die plek leer je steeds meer Zijn stem kénnen. Die jou rust en richting geeft.
