Soms lijkt de wereld te zwaar. Je ziet de pijn, de gebrokenheid, het lijden, en het raakt je enorm. Misschien voel je diezelfde pijn in je eigen leven. Je worstelt, huilt, roept misschien zelfs tot God: “Ziet U dit? Waar bent U?” Bij het graf van Lazarus staat Jezus. Hij kent de macht van God. Hij weet dat Hij Lazarus tot leven zal roepen. Maar Hij blijft staan. Hij kijkt naar de mensen die rouwen. En Hij huilt. Niet zachtjes of beheerst, maar rauw en diep. Zijn tranen zijn gevuld met pijn en woede – een schreeuw uit het diepst van Zijn ziel. Het is een heilige woede, een rauw verdriet. Hij huilt omdat Hij ziet hoe de dood – de grootste vijand – zoveel kapotmaakt. En Hij weet: de dood heeft niet het laatste woord. Jezus’ tranen laten zien dat Hij niet van je pijn wegkijkt. Hij staat naast je, zelfs in de rauwste momenten van je leven. Deze week kijken we naar verhalen waarin Jezus dichtbij komt, juist in onze gebrokenheid. Hij laat zien dat Zijn nabijheid in lijden niet alleen troost brengt, maar ons ook leert om vertrouwen te vinden, zelfs in het diepst van de pijn. Misschien voel jij je vandaag overweldigd. Maar weet dit: Jezus is niet ver weg. Hij huilt met je mee. Hij is naast je, zelfs wanneer woorden tekortschieten. Vertrouwen begint met Zijn nabijheid, met weten dat je niet alleen bent. Hij is de Betrouwbare.
