Misschien voelt het vreemd om op tweede Pinksterdag terug te gaan naar een Bijbelgedeelte van vóór Jezus’ kruisiging, maar Jezus spreekt in dit gedeelte over de Geest die komt.
Over de vrede die blijft.
Jezus’ leven loopt ten einde, maar Hij laat Zijn vrienden, en daarmee ook jou en mij, niet achter als wezen. Hij belooft een Trooster te sturen die iets zal geven wat de wereld niet kent: Echte vrede.
Niet de vrede van een strakke planning of een goed georganiseerd leven. Niet de vrede van controle. Maar vrede als erfenis. Diep. Blijvend. Zelfs als alles om je heen beweegt en verandert.
Jezus weet dat jij snel geraakt bent door angst. Hij kent de onrust van jouw hart. Maar juist daar spreekt Hij deze woorden: “Laat je hart niet onrustig worden. Wees niet bang.”
Vandaag vraagt Hij je niet om alles op orde te hebben. Hij vraagt je om je hart open te stellen voor Zijn vrede.
Geen quick fix. Geen tijdelijke kalmte.
Maar een leven geworteld in rust, omdat je weet: ik ben niet alleen.
