Thomas. De man die alles achter zich heeft gelaten om een Rabbi te volgen. Hij zag wonderen en werd afgewezen om Wie Hij volgde. Hij riep dat hij zelfs voor Jezus wilde sterven. Álles had hij over voor Hem. En toen… was Zijn Koning gestorven en begraven. Alles waarin hij geloofde, was compleet verdwenen. Het heeft hem nergens gebracht. Dan kunnen je vrienden je wel zeggen dat ze Hem weer levend hebben gezien, maar dat is onmogelijk. Hun woord is niet genoeg. Een open graf is niet genoeg.
Thomas heeft pijn. Hij is gedesillusioneerd en verward. Een realist.
Herken je het gevoel? Dat je op een punt in je leven aankomt en niet ziet waartoe dit heeft geleid. Dat dit niet is, wat je verwacht had van je studie, je werk, die relatie, je rol als ouder, je taak in je kerk. Anderen zijn in vuur en vlam over God, lopen over van getuigenissen en jij, hoeveel je ook doet … de onrust blijft.
De vraag echoot: “is dit het nu?”.
Jezus verschijnt op het juiste moment. Opnieuw luistert Hij naar wat er diep achter de vraag verborgen zit. En geeft precies het antwoord dat Thomas nodig heeft. Zoals altijd.
