De discipelen vertellen Thomas dat ze Jezus levend hebben ontmoet. Thomas gelooft ze niet. ‘Ik kan het pas geloven als ik de wonden van de spijkers in Zijn handen zie en met mijn eigen hand voel dat Hij een wond in Zijn zij heeft!‘ zegt hij dan. Best wel begrijpelijk hé, misschien wilde hij zichzelf beschermen tegen teleurstelling, was hij zo wanhopig en verdrietig om het verlies van Zijn dierbare Meester. Het kan ook zijn dat Thomas realistische twijfel heeft, je kan toch niet zomaar uit de dood opstaan? Hij heeft met eigen ogen gezien dat Jezus toch echt gestorven was. Het is heel makkelijk om bij twijfel en onzekerheid zelf de touwtjes in handen te nemen en te gaan regelen. Je sluit je dan af voor het onbekende. Je gaat hard werken en haalt daar voldoening uit, je wordt gezien. Of je gaat in de zorg modus, sta altijd klaar voor anderen, en je cijfert jezelf helemaal weg. Stress en angst, een laag zelfbeeld zijn symptomen van leven in twijfel en onzekerheid. Het maakt kwetsbaar. Als Jezus Thomas ontmoet zegt Hij: ‘Thomas, zie je mijn handen en mijn zij? Voel er maar eens aan en twijfel niet meer. Geloof dat Ik echt leef!’ “Mijn Here en mijn God” zegt Thomas dan. Jezus zegt dan deze woorden: “Zalig zijn zij die niet gezien zullen hebben, en toch zullen geloven.” Geloven als een kind, verlang je er ook zo naar?
