Vaak kijk ik naar mijn eigen leven als een veld of een tuin waarin dingen groeien, maar waar ook zo vaak nog genoeg werk te doen is. Daarom is het goed om zo nu en dan even stil te staan aan de rand van je eigen veld. Om achterom te kijken.
Wat is er gegroeid in je leven de afgelopen weken? Wat is bewaard gebleven in de stilte? Welke keuzes hebben vrucht gedragen, en welke lagen nog in de aarde, onzichtbaar, maar niet zonder betekenis?
Discipelschap is geen sprint, het is een seizoenswerk. Een weg van groeien, snoeien en opnieuw zaaien. Niet alles was makkelijk. Niet alles was zichtbaar.
Vandaag is bij uitstek een dag om stil te staan. Dus als je vandaag even op adem komt en terugkijkt, zie je misschien iets van die stille oogst. Een mildere reactie toen iemand jou tegen de haren instreek. Een diepere vrede toen om je heen de chaos losbarstte. Tijd met God, dat van een gewoonte veranderd is in een bewust ritme.
Vanaf de rand van jouw veld mag je vooruit kijken naar het nieuwe land dat voor je ligt. De voren die je mag trekken. De stappen die je mag zetten in vertrouwen, omdat Hij meeloopt.
Je bent geroepen om te groeien.
